Metodologia pomiarów

Wszystkie odczyty były dokonywane przy wykorzystaniu niezmienionej platformy testowej, tym razem - dla większej wygody - użyliśmy benchtable zamiast obudowy. Temperatura w pomieszczeniu wahała się w zakresie 21-23 °C. Do wykonania pomiarów posłużyło nam oprogramowanie Core Temp w wersji 1.0 RC6. W celu przetestowania układów pod obciążeniem wykorzystaliśmy 15-minutowy przebieg testu stabilności programu OCCT w wersji 4.4.1, natomiast w spoczynku dokonaliśmy odczytu 10 minut po jego zakończeniu.

Nad poprawnymi warunkami pracy procesorów czuwał zestaw chłodzenia powietrznego - Noctua NH-D14. Zastosowana pasta termoprzewodząca to Noctua NT-H1. Charakteryzuje się ona brakiem potrzeby "wygrzewania", dzięki czemu osiąga optymalną wydajność tuż po nałożeniu. Aplikacji dokonywaliśmy sposobem "X", który zapewnia poprawne rozprowadzenie materiału termoprzewodzącego.

Wielu z Was może zastanawiać się, po co w ogóle mierzyć temperatury procesora w teście płyt głównych. Już spieszymy z wyjaśnieniem. Jak zapewne pamiętacie, na poprzednich stronach postawiliśmy hipotezę głoszącą, że Ranger podaje nieco wyższe, w stosunku do Gene, napięcie rdzeni. Mierząc ich temperaturę, w prosty sposób dodatkowo zweryfikujemy ten aspekt.

Spoczynek

Pomiary dokonane w spoczynku nie wykazały żadnych istotnych różnic, co nie powinno nikogo dziwić. Współczesne procesory stosują coraz bardziej wyszukane metody oszczędzania energii, takie jak nowe stany energetyczne, dzięki czemu w trybie bezczynności pobierają marginalne ilości prądu i tym samym nie wydzielają znaczącego ciepła. Oczywiście temperatura rdzeni praktycznie na poziomie otoczenia nie wzbudza najwyższego zaufania, jednak jest to dość powszechne zjawisko w przypadku procesorów Intel.

Obciążenie

Praca pod obciążeniem pozwala na ukazanie zauważalnie większych rozbieżności. W zasadzie teraz można już z całą pewnością stwierdzić, że CPU-Z w tym konkretnym przypadku się nie mylił i Gene rzeczywiście podaje sporo niższe napięcie rdzeni. Szczególnie widać to po podkręceniu, gdzie teoretycznie Core i5-6600K pracował z identycznym "woltażem" na obu płytach głównych. Jak już wspomnieliśmy, oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zmodyfikować domyślne ustawienia sekcji zasilania, jednak tak spore spadki napięcia pod obciążeniem są dość niespodziewane, nawet przy fabrycznych wartościach zakładki DIGI+ VRM.