Nowsza, większa Pandora ATX nie posiada już wad mniejszej, której test mogliście zobaczyć u nas w ubiegłym roku. Najpierw przypomnijmy zalety.

Mamy więc puchę o oryginalnym wyglądzie, całkiem nieźle wykonaną, z bajeranckim wyświetlaczem na froncie. Wewnątrz jest mnóstwo miejsca, wsparcie dla chłodzenia cieczą, rozbudowanych kart graficznych czy potężnych zasilaczy, komorę separującą PSU, miejsce na aranżację okablowania , możliwość montażu dysków w wielu miejscach. Całość wedle potrzeb można wypełnić wentylatorami . Sam montaż jest dość przyjemny, a efekt naszych prac można podziwiać przez ogromne plexi na ściance bocznej. To wspaniała gablota.

Kłopot w tym, że gablota zwykle jest delikatna i trzeba o nią dbać. Każde zanieczyszczenie front panelu mocno rzuca się w oczy. Miejsca takie jak krawędzie ścianek bocznych są bardzo delikatne i lakier łatwo z nich odpryskuje. Same ścianki mogłoby być lepiej spasowane, ponieważ po ich demontażu trudno je normalnie przykręcić. Fani chłodzenia powietrzem mogą być zawiedzeni, gdyż najwyższe schładzacze CPU wejdą "na styk", a w standardzie są "tylko" dwa wentylatory. Płacąc 600 złotych mielibyśmy apetyt na więcej. Tak na prawdę przydałoby się dołożyć przynajmniej kolejne 100 złotych na dodatkowy wentylator, podświetlanie czy przedłużki do kabli. Kolejny wydatek to kontroler obrotów wentylatorów. Po zsumowaniu kosztów, wchodzimy na terytorium zarezerwowane przez testowanego w ubiegłym roku Antec P380, kompletnie pozbawionego powyższych wad.

Potencjalni nabywcy, zachęceni do zakupu po pierwszej części podsumowania, chyba nie zniechęcą się już drugą - to drobiazgi wytknięte bardziej z pisarskiej konieczności. Nową Pandorę jestem w stanie odradzić tylko osobom, które oczekują najwyższej jakości wykonania, rodem z high-endowych konstrukcji sprzed lat i produktu niewymagającego super-dbania i dopieszczania po wyjęciu z pudła. Dla nich jest Antec P380.

Tej obudowie po prostu trzeba się przyjrzeć! 

>> Za­pra­szam Was do dys­ku­sji i oce­ny po­szcze­gól­nych roz­wią­zań. <<