Na początku stycznia premierę miały nowe procesory Intel. Poprawione 32nm nazywane są Sandy Bridge. Wiele osób przekonało się do kolejnej generacji CPU "niebieskich" i planuje zakup platformy z podstawką LGA1155. Dlatego przygotowaliśmy dla Was test różnych modeli płyt głównych z chipsetem Intel P67. Sprawdzimy jakie jest wyposażenie współczesnych konstrukcji oraz czy producenci odpowiednio rozłożyli elementy na PCB (płytka obwodów drukowanych). Ponadto opiszemy jak sprzęt sprawuje się w codziennym użytkowaniu i jakie możliwości podkręcania oferują testowane modele. Specjalnie dla Was opisujemy również oprogramowanie do zmiany ustawień płyty głównej, czyli BIOSy i UEFI.

Porównanie specyfikacji

Oto lista testowanych modeli oraz ich najważniejsze elementy specyfikacji. Przy okazji możecie zorientować się, które konstrukcje będą pasowały do Waszych wymagań.

Dla przypomnienia, odsyłamy do specyfikacji i opisu chipsetu Intel P67.

W tabelach uwzględniliśmy najważniejsze aspekty, na które zwracamy uwagę przy zakupie płyty głównej. Ilość złączy USB jest liczona zarówno dla portów na panelu wejść/wyjść jak i złączy wyprowadzanych na front panel obudowy. To samo tyczy się FireWire.

Podane ceny pochodzą z porównywarek cenowych skapiec.pl i ceneo.pl. Podane wartości spisaliśmy w dniu 21.02.2011. W tym czasie wiele modeli nie było dostępnych w sklepach, więc ich ceny były zawyżone. W przypadku MSI P67A-GD80 przeliczyliśmy najniższą cenę z niemieckiego sklepu. Cena ASUS P67 WS Revolution jest to wartość sugerowana przez producenta.

Przedział cenowy: 400-600 zł (low-end)

Producent	MSI	Gigabyte	ASRock	MSI	ASRock	ASUS
Model	P67A-C45	P67A-UD3	P67 Pro3	P67A-GD55	P67 Extreme4	P8P67
Format	ATX	ATX	ATX	ATX	ATX	ATX
Obsługa pamięci	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2200 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2200 max 32GB
Złącza kart rozszerzeń	1x PCI-E x16 3x PCI-E x1 3x PCI	2x PCI-E x16 3x PCI-E x1 2x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	2x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	2x PCI-E x16 2x PCI-E x1 3x PCI
Multi-GPU	-	CrossFireX	CrossFireX Quad SLI	-	CrossFireX Quad SLI	CrossFireX
Dyski i napędy	2x SATA3 4x SATA2	2x SATA3 4x SATA2	4x SATA3 4x SATA2	2x SATA3 4x SATA2	4x SATA3 2x SATA2	4x SATA3 2x SATA2
Ilość złączy USB	4x 3.0 10x 2.0	2x 3.0 12x 2.0	4x 3.0 12x 2.0	4x 3.0 10x 2.0	4x 3.0 12x 2.0	4x 3.0 12x 2.0
Ilość złączy FireWire	2	-	-	2	2	2
Audio	7.1	7.1	7.1	7.1	7.1	7.1
LAN	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s
Złącze COM	Tak	Tak	Tak	Tak	Tak	Tak
Cena	od 422 zł	od 441 zł	od 499 zł	od 554 zł	od 559 zł	od 584 zł

Najlepszą propozycją w tym przedziale cenowym wydaje się być ASRock P67 Extreme4. Posiada on najwięcej złączy PCI Express x16 oraz obsługę zarówno SLI jak i CrossFire. Nie zabrakło także zwiększonej ilości złączy SATA3.

Najrosądniejszym wyborem może okazać się MSI P67A-C45. Podobnym wyposażeniem cechuje się nieco droższy ASRock P67 Pro3. Między nimi jest Gigabyte P67A-UD3 z lepszym wyposażeniem w równie atrakcyjnej cenie. Między tymi trzema modelami rozegra się walka o zaszczytne trofeum - cena/jakość. Płyty główne otrzymujące takie odznaczenie są najczęściej wybieranymi konstrukcjami na rynku.

Przedział cenowy: 600-800 zł (middle-end)

Producent	Intel	Gigabyte	ASUS	ASRock	ASRock	MSI
Model	DP67BG	P67A-UD4	P8P67 PRO	P67 Extreme6	P67 Fatal1ty	P67A-GD80
Format	ATX	ATX	ATX	ATX	ATX	ATX
Obsługa pamięci	4x DDR3-1600 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2200 max 32GB
Złącza kart rozszerzeń	1x PCI-E x16 3x PCI-E x1 2x PCI	2x PCI-E x16 3x PCI-E x1 2x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 3x PCI
Multi-GPU	-	CrossFireX SLI	-	CrossFireX Quad SLI	CrossFireX Quad SLI	b.d.
Dyski i napędy	2x SATA3 4x SATA2	4x SATA3 4x SATA2	4x SATA3 4x SATA2	6x SATA3 4x SATA2	6x SATA3 2x SATA2	2x SATA3 4x SATA2
Ilość złączy USB	2x 3.0 14x 2.0	4x 3.0 14x 2.0	2x 3.0 12x 2.0	5x 3.0 12x 2.0	5x 3.0 11x 2.0	8x 3.0 10x 2.0
Ilość złączy FireWire	2	-	2	2	2	2
Audio	7.1	7.1	7.1	7.1	7.1	7.1
LAN	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s	1 Gb/s
Złącze COM	b.d.	Tak	-	Tak	Tak	b.d.
Cena	od 603 zł	od 614 zł	od 649 zł	od 679 zł	od 750 zł	od 765 zł

Pierwsze trzy modele prezentują podobne wyposażenie. Drugie złącze w P67A-UD4 przy używaniu drugiej karty graficznej pracuje z prędkością tylko x4, więc SLI i CrossFire jest tutaj nieciekawą opcją. Konstrukcja nieco nadrabia dodatkowymi złączami na dyski i napędy.

W średniej półce cenowej zawierają się dwa najwyższe modele ASRock z chipsetem P67. Wyposażenie wygląda ciekawie, zobaczymy jak sprawdzi się w praktyce.

Modele za 800 zł i więcej (high-end)

Producent	ASUS	Gigabyte	ASUS	ASUS	Gigabyte	MSI
Model	SABERTOOTH	P67A-UD5	WS Revolution	Max. IV Extreme	P67A-UD7	Big Bang-Marshal
Format	ATX	ATX	ATX	ATX	ATX	ATX
Obsługa pamięci	4x DDR3-1866 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3-2200 max 32GB	4x DDR3-2133 max 32GB	4x DDR3
Złącza kart rozszerzeń	2x PCI-E x16 3x PCI-E x1 1x PCI	3x PCI-E x16 2x PCI-E x1 2x PCI	1x PCI-E x16 3x PCI-E x1 3x PCI	4x PCI-E x16 1x PCI-E x4 1x PCI-E x1	4x PCI-E x16 1x PCI-E x1 2x PCI	2x PCI-E x16 2x PCI-E x8 4x PCI-E x1
Multi-GPU	CrossFireX Quad SLI	2-Way CFX SLI	b.d.	CrossFireX 3-Way SLI	3-Way CFX 3-Way SLI	CrossFireX SLI Hydra
Dyski i napędy	4x SATA3 2x eSATA3 4x SATA2	2x SATA3 2x eSATA3 4x SATA2	4x SATA3 4x SATA2	4x SATA3 2x eSATA3 4x SATA2	4x SATA3 2x eSATA3 4x SATA2	4x SATA3 2x eSATA3 4x SATA2
Ilość złączy USB	4x 3.0 14x 2.0	2x 3.0 12x 2.0	2x 3.0 14x 2.0	9x 3.0 9x 2.0	10x 3.0 8x 2.0	10x 3.0 8x 2.0
Ilość zł. FireWire	2	3	2	-	3	2
Audio	7.1	7.1	7.1	7.1	7.1	7.1
LAN	1 Gb/s	1 Gb/s	2x 1 Gb/s	2x 1 Gb/s	2x 1 Gb/s	2x 1 Gb/s
Złącze COM	Tak	-	Tak	-	-	b.d.
Cena	od 804 zł	od 893 zł	od 949 zł	od 1103 zł	od 1118 zł	nieznana

Ostatni "szczebel" to high-end. Tutaj można już wybrzydzać, ponieważ za te konstrukcje płacimy niemałe pięniądze. Najbogatsza opcja to MSI Big Bang-Marshal. Nieco niżej uplasował się najwyższy model Gigabyte i ASUS. Co ciekawe Maximus posiada nieco uboższe wyposażenie od UD7.

ASUS WS Revolution ma być niejako kompromisem między ceną a jakością. Wyposażenie nieco uboższe niż trzy wcześniej opisane modele, ale "rewolucja" nadal należy do high-endu.

Najtańsze z najdroższych - SABERTOOTH i UD5 są konstrukcjami nieco dziwnymi. Szerzej opiszemy to w szczegółowych opisach. Zapraszamy do lektury!

MSI P67A-C45

Opakowanie i dodatki

Pudełko w jakim otrzymujemy sprzęt jest bardzo standardowe. Biało-niebieska kolorystyka, wiele opisów i symboli technologii zastosowanych w sprzęcie. 

Zawartość opakowania:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• MSI M-Connector (przedłużenia złączy panelu przedniego obudowy),
• 2 kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Zaślepka tylnego panelu wejść/wyjść posiada kolorowe oznaczenia dla każdego ze złączy.

Budowa

MSI P67A-C45 została wykonana w standardzie ATX (305x215mm). Cechuje ją czarno-niebieska kolorystyka slotów i złączy na ciemnobrązowej płytce drukowanej. Złącza wentylatorów są białe. Jeden z nich jest 4-pinowy, reszta 3-pinowa (4 sztuki).

Wokoło socketu produkcji firmy Lotes, widzimy sekcję zasilania chłodzoną szaro-niebieskimi radiatorami. W skład elektroniki wchodzą komponenty „klasy wojskowej”, którymi MSI szczyci się od dłuższego czasu. Elementy te cechują się podwyższoną trwałością, wydajnością i stabilnością. Pod podstawką na procesor swoje miejsce znalazła bateria podtrzymująca ustawienia BIOSu.

Wokoło podstawki na procesor znajdziemy także wiele innych elementów. 8-pinowe złącze zasilania umieszczono dość blisko radiatora, przez co podłączenie wtyczki jest lekko utrudnione.

Cztery sloty DDR3 są umieszczone dość blisko podstawki LGA1155. Może to utrudniać instalację modułów z wyższymi radiatorami. Po prawej stronie umieszczono złącze zasilania 24-pin.

Po lewej stronie, dolnej części PCB, umieszczono złącza kart rozszerzeń. Mamy tutaj jedno PCI Express x16 (niebieskie) oraz trzy PCI-E x1. Kolejne trzy sloty to PCI. Pod złączami umieszczono złącze audio, FireWire  i USB przedniego panelu obudowy.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony niewielkim radiatorem, sześć złączy SATA (białe są zdolne do pracy w standardzie SATA3) oraz złącza przedniego panelu obudowy (w tym USB 3.0). Warto zauważyć, że dwa złącza SATA są mocowane standardowo, a reszta pod kątem 90 stopni.

Na chłodzenie P67A-C45 składają się trzy radiatory niewielkich rozmiarów. Charakteryzują się one ciekawymi kształtami oraz szaro-niebieską kolorystyką. Dwa z nich przykrywają sekcję zasilania procesora. Materiałem przewodzącym jest taśma termoprzewodząca.

W przypadku chipsetu „łącznikiem” jest zwykła pasta termoprzewodząca wątpliwej jakości.

Radiatory są przymocowane za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 kombo (klawiatura lub mysz),
• Przycisk służący do resetowania ustawień BIOSu,
• 8 portów USB 2.0,
• 2 porty USB 3.0 (niebieskie),
• FireWire,
• RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych, wejście i wyjście SPDIF).

MSI P67A-C45 c.d.

ClickBIOS (EFI BIOS)

ClickBIOS jest taki bardzo podobny jak na płycie głównej MSI P67-GD55, dlatego odsyłamy do tamtego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-GD55 uzyskany wynik to 104,8 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4900 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Najpierw staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-10 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. MSI P67A-GD55 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są małe, a reszta elementów nie przeszkadza przy montażu. Montaż samego radiatora zestawu chłodzenia CPU jest wygodny.

Dwa złącza wentylatorów zostały umieszczone w dolnym rogu PCB. Teoretycznie możemy tam podłączyć „wiatraczki” z frontowej części obudowy. Kolejne złącza umieszczono w centrum (wentylator tylnej ścianki obudowy) oraz na górze (np. na wentylator na górnej ściance obudowy).

Podłączanie zasilania 8-pin nie sprawia ogromnych problemów, jednak wtyczka mogłaby być umieszczona nieco bliżej rogu płyty. Odległość złącza od radiatora jest dość mała przez co możemy napotkać trudności przy podłączaniu 8-pin wtyku.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to odpowiednie miejsce.

Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA umieszczone „na wysokości” PCI-Express x16 zostały obrócone o 90 stopni.

Opcja czyszczenia ustawień BIOSu (CLR_CMOS) została umieszczona w niewygodnym miejscu - pomiędzy slotami PCI a PCI-E. Po zainstalowaniu kart rozszerzeń dostęp do zworki jest bardzo utrudniony. Producent uratował swój honor dodając przycisk pełniący funkcję CLR_CMOS na tylnym panelu wejść/wyjść.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, chociaż po dłużej pracy można zauważyć nieco podwyższone wartości ich temperatur (zwłaszcza na chipsecie i z zainstalowaną długą i „gorącą” kartą graficzną).

Gigabyte P67A-UD3

Opakowanie i dodatki

Jedna z najtańszych płyt głównych Gigabyte z chipsetem P67 została zapakowana w standardowym dla tego producenta opakowaniu. Biało-niebieska kolorystyka, duża cyfra 3 na froncie, wiele opisów na tylnej ściance opakowania – standard.

Zawartość pudełka jest standardowa:

• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Instrukcje obsługi,
• Dwa kable SATA,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Budowa

Płyta główna jest wykonana w standardzie ATX (305x215mm). Laminat ma kolor niebieski. Sloty i złącza są jasno-niebieskie i białe na przemian. Mamy do dyspozycji cztery złącza wentylatorów. Dwa z nich są 4-pionwe, a reszta 3-pinowa.

Socket jest produkcji firmy Foxconn.  W okolicach podstawki procesora znajdziemy również złącze zasilania 8-pin EPS. Sekcję zasilania przykrywa jeden średniej wielkości radiator. Bateria podtrzymująca ustawienia BIOSu znalazła swoje miejsce niedaleko złączy wentylatorów, czyli pod socketem.

Odległość slotów pamięci od socketu jest niewielka. Instalując pamięci z wyższymi radiatorami należy liczyć się z tym, że mogą one kolidować z coolerem procesora. Instalując kości DDR3 w slotach 2 i 4 nieco ograniczymy zakres tego problemu. Za bankami DDR3 umieszczono złącze zasilania 24-pin.

Gigabyte P67A-UD3 został wyposażony w 5 złączy PCI Express oraz dwa PCI. Pierwsze z wymienionych dzielą się na dwa PCI-E x16 zdolne do „wspólnej” pracy z prędkością x16 i 4x. Kolejne trzy złącza mają przepustowość x1. Przy dolnej krawędzi płyty znajdziemy złącza panelu przedniego obudowy: audio, COM i USB 2.0.

Prawa strona, dolnej partii płyty głównej, zawiera chipset Intel P67 przykryty szaro-niebieskim radiatorem. W tych okolicach umieszczono również złącza panelu przedniego, sześć SATA (w tym dwa SATA3 - białe), 2 kości BIOSu (tzw. DualBIOS) oraz możliwość resetowania ustawień BIOSu za pomocą zworki (CLR_CMOS).

Na chłodzenie płyty głównej składają się łącznie 2 radiatory. Jeden z nich znajduje się na sekcji zasilania. Materiał przewodzący to taśma termoprzewodząca.

Chipset „łączy” z radiatorem pasta termoprzewodząca.

Radiatory są mocowane za pomocą plastikowych kołeczków.

Tylny panel wejść/wyjść udostępnia:

• 8 portów USB 2.0,
• 2x USB 3.0 (niebieskie),
• wyjście cinch SPDIF,
• optyczne wyjście SPDIF,
• PS/2 (mysz lub klawiatura),
• RJ-45,
• 6 złączy audio.

Gigabyte P67A-UD3 c.d.

BIOS

BIOS jest bardzo podobny jak w przypadku Gigabyte P67A-UD4, dlatego odsyłamy do tamtego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-UD3 uzyskany wynik to 103,8 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4789 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-8 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. Gigabyte P67A-UD3 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest trudna, ponieważ wokoło socketu nie ma większych radiatorów.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w innych miejscach niż to ma miejsce w wyższych modelach płyt tego producenta. Do jednego z nich, umieszczonego w środkowej części płyty głównej, możemy podłączyć np. wentylator zainstalowany na tylnej lub górnej ściance obudowy. Wygodne jest podłączanie zasilania 24-pin oraz 8-pin. Zostały one umieszczone blisko krawędzi płyty głównej, dzięki czemu dość łatwo jest się do nich dostać. W niektórych przypadkach, podłączenie 24-pin zasilania może być utrudnione przez pamięci zainstalowane w ostatnim slocie.

Dobre jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Co ciekawe, złącze audio tylko w tym modelu Gigabyte jest zainstalowane na dole. Wyższe modele mają je blisko środkowej części płyty głównej.

Sloty PCI Express x16 są od siebie odpowiednio oddalone, umożliwiając instalację połączonych kart graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych.

Sytuacja się zmienia, gdy obsadzimy drugie złącze PCI-E x16. Do użytku pozostają 4 złącza. Przy zainstalowanych dwóch kartach graficznych sprawa może wyglądać o wiele gorzej, ponieważ trzeba będzie się mocno „nagimnastykować”, by podłączyć dyski i napędy.

Opcja czyszczenia ustawień BIOSu (CLR_CMOS) jest umieszczona w wygodnym miejscu. Jest ona nieco niestandardowa, ponieważ nie przełączamy zworki, a ją dodajemy na 2-pinowe złącze. Szkoda, że producent nie przewidział takowej w zestawie.

Ogólnie rzecz biorąc Gigabyte P67A-UD3 sprawia wrażenie konstrukcji prostej i niezłożonej. Większość elementów jest na swoim miejscu, odpowiednio ułożone.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia większych problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się, nie powodują niestabilności.

ASRock P67 Pro3

Opakowanie i jego zawartość

Płytę główną otrzymaliśmy w stylowym opakowaniu. Front zawiera ciekawą grafikę oraz model płyty głównej. Tylna ścianka to opisy poszczególnych elementów P67 Pro3, dwa wykresy oraz zobrazowane kilka cech opisywanego modelu.

W zestawie otrzymujemy:

• Instrukcje obsługi (samej płyty głównej jak i UEFI),
• Płytę ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Cztery kable SATA3,
• Zaślepkę tylnego panelu wejść/wyjść.

Ostatni z wymienionych elementów jest o tyle ciekawy, iż jego kolorystyka jest ciemna. Może to spodobać się właścicielom czarnych obudów. Ciekawym dodatkiem są kable SATA 3.

Budowa

Płyta główna P67 Pro3 została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Kolorystyka jest utrzymana w tonacji biało-niebieskiej dla slotów i złączy, PCB ciemno-brązowa. Wentylatory są „napędzane” dzięki dwóm 4-pinowym złączom i czterem 3-pinowym.

Wokoło socketu produkcji Lotes widzimy elementy 8-fazowej sekcji zasilania procesora. Pamięci „napędzane” są 2-fazową konstrukcją. Wszystko pod kontrolą układu scalonego firmy ChiL. Ciekawostką jest C.C.O. (Combo Cooler Option), który pozwala na instalację chłodzenia procesora zgodnego zarówno z LGA1155 i 1156 jak i starszym – LGA775. Złącze zasilania 8-pin zostało umieszczone w wygodnym miejscu.

Sekcja zasilania procesora jest chłodzona dość małymi, szarymi radiatorami. Nie powinny one kolidować z większością coolerów na procesor. Problem może się pojawić, gdy zamontujemy pamięci z wyższymi radiatorami, ponieważ sloty DDR3 zostały umieszczone blisko podstawki na procesor.

Dalej na wschód znajdziemy sloty pamięci DDR3 oraz złącze zasilania 24-pin. To ostatnie zostało umieszczone w wygodnym miejscu, blisko krawędzi PCB.

Druga połowa płyty głównej udostępnia użytkownikowi przede wszystkim 4 sloty PCI Express oraz 3 PCI. „Ekspress” zdolny do pracy z przepustowością x16 jest jeden (niebieski), zaś reszta to x1. Dolny róg płyty oferuje złącza przedniego panelu obudowy: audio, COM oraz USB. Znajdziemy tutaj również złącze stacji dyskietek. Powspominajmy te czasy razem z ASRock ;-)

Pomiędzy slotami znajdziemy bateryjkę podtrzymującą ustawienia BIOSu/UEFI oraz zworkę służącą do czyszczenia jego ustawień.

Po prawej stronie PCB umieszczono chipset Intel P67 przykryty niebiesko-szarym radiatorem, 6 złączy SATA (2 zdolne do pracy jako SATA3), przyciski power i reset oraz wyświetlacz diagnostyczny. Oprócz tego dostrzeżemy tutaj złącza panelu przedniego obudowy oraz kość z BIOSem /UEFI.

Układ chłodzenia składa się z 3 radiatorów. Dwa w kolorze szarym są odpowiedzialne za odprowadzanie ciepła z sekcji zasilania. Materiał „łączący” to taśma termoprzewodząca.

Szaro-niebieski radiator chłodzi chipset Intel P67. Jest on stosunkowo mały, jednak dobrze radzi sobie z powierzonym mu zadaniem. Jako „łącznik” zastosowano pastę termoprzewodzącą.

Wszystko jest mocowane za pomocą plastikowych kołeczków, co wyraźnie widać na tylnej stronie PCB.

Panel wejść i wyjść obfituje w złącza:

• PS/2 klawiatury i myszki,
• Przycisk Clr CMOS (czyszczenie ustawień BIOSu),
• Wyjścia audio SPDIF (optyczne i coaxial),
• eSATA3,
• 6 USB 2.0,
• 2 USB 3.0 (niebieskie),
• RJ-45,
• 6 złączy audio.

ASRock P67 Pro3 c.d.

EFI BIOS

ASRock UEFI Setup Utility – oprogramowanie do konfiguracji płyty głównej i podzespołów na niej umieszczonych. ASRock zachował ogólny zamysł BIOSu co widać po górnym menu (praktycznie identyczne nazwy jak w standardowym BIOSie).

Szybko trafiamy do zakładki, która umożliwia podkręcanie (OC Tweaker). Mamy tutaj wszystkie potrzebne opcje – zmiana mnożników, napięć, opóźnień pamięci oraz usługi i funkcje procesora (EIST, Turbo itp.). Co ciekawe ASRock zastosował pewne ograniczenia m.in. maksymalna wartość BCLK to 110 MHz, najwyższe do ustawienia napięcie pamięci to 1,8 V, a vcore (procesora) to co najwyżej 1,52 V. Rekompensuje to jednak duża ilość opcji dotyczących pamięci. ASRock umieścił najważniejsze opcje służące do OC na jednej stronie, co ułatwia podkręcanie niedoświadczonym użytkownikom.

Zakładka Advanced to standard – znajdziemy tutaj podstawowe ustawienia.

H/W Monitoring również bez rewolucji. Mamy możliwość kontrolowania obrotów wentylatorów.

Boot – opcje bootowania, czyli ustawienia dotyczące rozruchu komputera. Zakładka Security służy do ustawiania haseł na EFI/BIOS.

Ostatnia zakładka to standard – zapisywanie ustawień, wczytywanie domyślnych wartości itp.

EFI w wykonaniu ASRock jest przejrzyste i łatwe w obsłudze. Wszystko działa płynnie i pewnie.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67 Pro3 uzyskany wynik to 105 MHz (standardowo 100 MHz). Jest to jeden z najlepszych wyników w naszym teście.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie Intela to 4793 MHz. Wyższe taktowanie nie było możliwe, ze względu na ograniczenia ze strony UEFI (maksymalne napięcie rdzeni to 1,52 V).

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,8 V (na więcej nie pozwoliło UEFI). Uzyskane timingi to CL7-7-6-10 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Płyta pozwoliła także na pracę pamięci w standardzie DDR3-2133. Możliwe to było przy napięciu 1,8 V i automatycznie dobranych opóźnieniach CL9-15-15-39 1T- jedne z "najdłuższych" opóźnień w tym teście.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są małe, a reszta elementów nie przeszkadza przy montażu. Samo przymocowanie radiatora zestawu chłodzenia procesora jest wygodne.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w dość wygodnych miejscach. Do dwóch z nich, umieszczonych w okolicach centrum płyty głównej, możemy podłączyć np. wentylatory umieszczone na tylnej ściance obudowy. Bardzo komfortowe jest podłączanie zasilania 24- i 8-pin. Złącza zostały umieszczone przy samych rogach płyty głównej, przez co łatwiej jest się do nich dostać.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio. Inne złącza tego typu także podlegają ocenie pozytywnej.

Złącza PCI Express są umieszczone dość blisko siebie, co wymusza zrezygnowanie z niektórych slotów przy montażu wielu kart rozszerzeń. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały umieszczone w rogu płyty głównej.

Zworka służąca do czyszczenia ustawień BIOSu jest umieszczona w nie do końca wygodnym miejscu. Jednak możliwe jest czyszczenie ustawień za pomocą przycisku na panelu wejść/wyjść.

Pod względem budowy ASRock P67 Pro3 jest bardzo prosty. Sloty i złącza są ułożone w odpowiedni sposób. Nawet dodatkowe przyciski (power i reset) zainstalowano w komfortowym miejscu.

W codziennym użytkowaniu sprzęt nie sprawia problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia bardzo dobrze radzą sobie z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

MSI P67A-GD55

Opakowanie i jego zawartość

Pudełko w jakim otrzymujemy sprzęt jest standardowe. Biało-niebieska kolorystyka, wiele opisów i symboli technologii zastosowanych w sprzęcie. 

Zawartość opakowania prezentuje się o wiele lepiej. Jest bogato:

• Instrukcje obsługi,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• MSI M-Connector (przedłużenia złączy panelu przedniego obudowy),
• 2 kable SATA,
• 2 kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Przejściówka zasilająca molex > SATA,
• Mostek SLI.

Zaślepka tylnego panelu wejść/wyjść jest czarna, co na pewno spodoba się osobom posiadającym obudowy w tym kolorze. Dla kontrastu, kable SATA są białe, co również wygląda ciekawie.

Budowa

MSI P67A-GD55 została wykonana w standardzie ATX (305x245mm). Cechuje ją czarno-niebieska kolorystyka slotów i złączy na ciemnobrązowej płytce drukowanej. Złącza wentylatorów są białe. Jeden z nich jest 4-pinowy, reszta 3-pinowa.

Wokoło socketu produkcji firmy Lotes, widzimy sekcję zasilania chłodzoną szaro-niebieskimi radiatorami. W skład elektroniki wchodzą komponenty „klasy wojskowej”, którymi MSI szczyci się od dłuższego czasu. Elementy te cechują się podwyższoną trwałością, wydajnością i stabilnością.

Wokoło podstawki na procesor znajdziemy także wiele innych elementów. 8-pinowe złącze zasilania umieszczono blisko radiatora, przez co podłączenie wtyczki jest lekko utrudnione.

Sloty DDR3 zostały pogrupowane kolorystycznie. Podobnie jak w innych płytach głównych odstęp banków pamięci od podstawki LGA1155 jest mały. Może to utrudniać instalację modułów z wyższymi radiatorami. Nieco dalej, po prawej stronie, umieszczono złącze zasilania 24-pin oraz punkty pomiarowe napięć (PCH, pamięci, vcore, VTT (I/O), VCCP).

Po lewej stronie, dolnej części PCB, umieszczono parę niebieskich slotów PCI Express x16 (8x/8x). Dwa kolejne pomiędzy nimi to PCI-E x1. PCI umieszczono na samym końcu, najbliżej krawędzi płyty głównej.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony niewielkim radiatorem, sześć złączy SATA (białe są zdolne do pracy w standardzie SATA3), złącza przedniego panelu obudowy oraz trzy przyciski. Power i reset są oczywistymi opcjami, zwłaszcza dla overclockerów używających sprzętu na „wolnym powietrzu”. OC Genie to opcja stworzona przez MSI umożliwiająca automatyczne dobranie ustawień przez płytę główną. Najkrócej opisując - sprzęt sam się podkręci.

Dolna krawędź zawiera złącze audio, USB 3.0,USB 2.0 oraz FireWire przedniego panelu obudowy.

Na chłodzenie P67A-GD55 składają się trzy radiatory niewielkich rozmiarów. Charakteryzują się one ciekawymi kształtami oraz szaro-niebieską kolorystyką. Dwa z nich przykrywają sekcję zasilania procesora. Materiałem przewodzącym jest taśma termoprzewodząca.

W przypadku chipsetu „łącznikiem” jest pasta termoprzewodząca.

Radiatory są przymocowane za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść obfituje w złącza. Mamy tutaj:

• PS/2 kombo (klawiatura lub mysz),
• Przycisk służący do resetowania ustawień BIOSu,
• 8 portów USB 2.0,
• 2 porty USB 3.0 (niebieskie),
• FireWire,
• RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych, wejście i wyjście SPDIF).

MSI P67A-GD55 c.d.

ClickBIOS (EFI)

Efficient, Flexible, Intelligent - Efektywny, Elastyczny, Inteligentny. Takie według złożeń ma być EFI, czyli najkrócej opisując - BIOS w wersji graficznej. MSI stworzyło ClickBIOS. Standardowo dla tej firmy, w kolorystyce dominuje niebieski. Kilka elementów graficznych i proste menu. Możliwe jest sterowanie za pomocą zarówno klawiatury jak i myszki.

Po zmianie języka (Language w prawym górnym rogu) możemy używać EFI w języku polskim. Miejmy nadzieję, że pytania typu „do czego służy ta opcja w BIOSie” znikną z naszych for internetowych ;-)

Pierwsza opcja w menu to Green Power, czyli ekologia w wykonaniu MSI. Zmienić możemy tylko dwie opcje.

Utilities oferuje nam kolejne strony: Test pamięci, Live Update, HDD Backup oraz Ekran Uruchamiania. Prawie wszystkie z nich wymagają płyty dostarczonej przez producenta. Pierwsza opcja może nam zastąpić memtest sprawdzający m.in. stabilność pracy pamięci. Live Update (aktualizacje oprogramowania i sterowników) jest możliwe także pod kontrolą systemu operacyjnego, jednakże tutaj ta opcja także może się przydać. Świetnym rozwiązaniem jest narzędzie do backup’u danych. Po awarii systemu możliwe będzie zabezpieczenie naszych plików. Ekran uruchamiania - dostosowujemy sprzęt pod własne wymagania. Opcja ta pozwala na zmianę wyglądu ekranu przy uruchamianiu komputera.

Zakłada z opcjami podkręcania, czyli to co interesuje nas najbardziej. W prawym górnym rogu widoczne jest aktualne taktowanie i temperatura procesora. W głównym obszarze możliwa jest zmiana parametrów. Wszystko jest czytelne i dość łatwe w obsłudze. Po kliknięciu myszką na opcję, wyświetla się lista możliwych trybów pracy (np. dostępne mnożniki czy napięcia). Ten element jest niedopracowany, ponieważ podczas przewijania myszką w pewnym momencie następuje „przeskok” - lista jest zamykana i ustawiona zostaje opcja, przy której operacja się skończyła.

Możliwe jest zapisywanie profili OC, czyli gotowe ustawienia, które możemy w późniejszym czasie wczytać.

Zmiana opóźnień pamięci jest możliwa w podstawowym i zaawansowanym zakresie. Pierwszy z nich oferuje szeroką gamę timingów.

W głównym menu znajdziemy opcję Gry. Pracują one z płytą dołączoną do zestawu. Nie sprawdzaliśmy jakiego rodzaju rozrywkę dostarcza MSI. Ten test zostawiamy Wam ;-)

Ostatnia pozycja w głównym menu to Ustawienia. Mamy tam sześć następnych opcji:

• Stan systemu (czas i data)

• Zaawansowane (wszelkiego rodzaju ustawienia, m.in. konfiguracja SATA, USB, zarządzanie obrotami wentylatorów, monitoring temperatur i napięć)

• M-Flash (zapisywanie obecnego i wgrywanie nowego oprogramowania BIOS i EFI)

• Bezpieczeństwo (hasła, czujnik otwarcia obudowy)

• Rozruch (kolejność uruchamiania)

• Zapisz i zakończ (zapisywanie, odrzucanie, przywracanie domyślnych ustawień)

ClickBIOS jest po prostu uproszczoną wersją klasycznego BIOSu. Osoby, które wcześniej nie mogły się tam odnaleźć, teraz powinny sobie poradzić z podstawową konfiguracją płyty głównej. Dużym ułatwieniem jest możliwość zmiany języka (nawet na polski).

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-GD55 uzyskany wynik to 104,8 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie Intela to 4900 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Najpierw staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-10 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. MSI P67A-GD55 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są małe, a reszta elementów nie przeszkadza przy montażu. Montaż samego radiatora zestawu chłodzenia CPU jest wygodny.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w nieco dziwnych miejscach. Do jednego z nich, umieszczonego w górnej części płyty głównej, możemy podłączyć wentylator chłodzenia procesora. Tutaj nie mamy zastrzeżeń. Jednak 3-pinowe złącza zostały umieszczone przy prawej krawędzi płyty głównej. Dwa z nich są blisko siebie, kolejne nieco niżej. Szczerze mówiąc nie widzimy sensu w umieszczaniu tego typu złączy w tym obszarze PCB, ponieważ wentylatory w obudowach są montowane przeważnie na tylnej i górnej ściance. Z tych miejsc trudno będzie doprowadzić ich okablowanie do złączy 3-pin na P67A-GD55.

Mało komfortowe okazuje się podłączanie zasilania 8-pin. Zostało ono umieszczone blisko radiatora i panelu wejść/wyjść, przez co dostęp jest utrudniony.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to odpowiednie miejsce.

Złącza PCI Express x16 są od siebie odpowiednio oddalone, umożliwiając instalację połączonych kart graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Opcja czyszczenia ustawień BIOSu (CLR_CMOS) została umieszczona w niewygodnym miejscu - pomiędzy slotami PCI Express. Po zainstalowaniu karty graficznej dostęp do zworki jak i baterii podtrzymującej ustawienia BIOSu jest bardzo utrudniony. Producent uratował swój honor dodając przycisk pełniący funkcję CLR_CMOS na tylnym panelu wejść/wyjść.

Ogólnie rzecz biorąc opisywana konstrukcja sprawia wrażenie dość prostej, jednak w niektórych aspektach „przekombinowanej”. Nie wszystko jest na swoim miejscu, jednak większość elementów odpowiednio ułożono. Cieszą dodatki w postaci przycisków power i reset, punkty pomiaru napięć oraz M-Connector.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia większych problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, chociaż po dłużej pracy można zauważyć nieco podwyższone wartości ich temperatur.

ASRock P67 Extreme4

Opakowanie i dodatki

Model Extreme4 otrzymaliśmy w stylowym opakowaniu. Front zawiera ciekawą grafikę oraz model płyty głównej. Tylna ścianka to opisy poszczególnych elementów P67 Extreme4, dwa wykresy oraz zobrazowane kilka cech opisywanego modelu.

W zestawie otrzymujemy:

• Instrukcje obsługi (samej płyty głównej jak i UEFI),
• Płytę ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Cztery kable SATA3,
• Taśmę dla napędu dyskietek (FDD),
• Dwie przejściówki Molex-SATA,
• Śledź USB 3.0 dla przedniego panelu obudowy,
• Śrubki,
• Mostek SLI,
• Zaślepkę tylnego panelu wejść/wyjść.

Ostatni z wymienionych elementów podobnie jak w innych modelach, jest czarny. Ciekawym dodatkiem są kable SATA 3 oraz śledź USB 3.0. Dodatków jest dużo, jednak nie ze wszystkich skorzystamy.

Budowa

Płyta główna P67 Extreme4 została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Kolorystyka jest utrzymana w tonacji biało-niebieskiej dla slotów i złączy. PCB jest ciemno-brązowa. Wentylatory są „napędzane” dzięki dwóm 4-pinowym złączom i czterem 3-pinowym.

Wokoło socketu produkcji Lotes, widzimy elementy 8-fazowej sekcji zasilania procesora. Pamięci „napędzane” są 2-fazową konstrukcją. Wszystko pod kontrolą układu scalonego firmy ChiL. Ciekawostką jest C.C.O. (Combo Cooler Option), który pozwala na instalację chłodzenia procesora zgodnego zarówno z LGA1155 i 1156 jak i starszym – LGA775. Złącze zasilania 8-pin zostało umieszczone w wygodnym miejscu. W centrum płyty głównej, pod socketem, umieszczono bateryjkę podtrzymującą ustawienia BIOSu/UEFI. Nieco bliżej tylnego panelu wejść i wyjść znajdziemy złącze molex służące jako dodatkowe zasilanie płyty głównej.

Sekcja zasilania procesora jest chłodzona dużymi, szarymi radiatorami. Mogą one kolidować z niektórymi coolerami na procesor. Problem może stać się jeszcze większy, gdy zamontujemy pamięci z wyższymi radiatorami, ponieważ sloty DDR3 zostały umieszczone blisko podstawki na procesor.

Dalej na wschód znajdziemy sloty pamięci DDR3 oraz złącze zasilania 24-pin. To ostatnie zostało umieszczone w wygodnym miejscu, blisko krawędzi PCB. Co ciekawe, w opisywanym obszarze płyty głównej umieszczono zworkę do czyszczenia ustawień BIOSu. Znajduje się ona bardzo blisko złącza wentylatora, przez co dostęp do niej jest nieco utrudniony.

Druga połowa płyty głównej udostępnia użytkownikowi przede wszystkim 5 slotów PCI Express oraz 2 PCI. Trzy z nich są zdolne do pracy z przepustowością x16 (niebieskie), zaś reszta to x1. Dolny róg płyty oferuje złącza przedniego panelu obudowy: audio, COM, FireWire oraz USB (również w wersji 3.0). Znajdziemy tutaj również złącze stacji dyskietek. ASRock nie odchodzi od tradycji.

Po prawej stronie PCB umieszczono chipset Intel P67 przykryty szarym radiatorem, 8 złączy SATA (z czego 4 zdolne do pracy jako SATA3), przyciski power i reset oraz wyświetlacz diagnostyczny. Oprócz tego dostrzeżemy tutaj złącza panelu przedniego obudowy oraz kość z BIOSem i UEFI.

Układ chłodzenia składa się z 3 radiatorów. Dwa w kolorze szarym są odpowiedzialne za odprowadzanie ciepła z sekcji zasilania. Materiał „łączący” to taśma termoprzewodząca. Wydajność chłodzenia jest dobra. W czasie pracy elementy te są chłodne.

Szary radiator z napisem „V8” chłodzi chipset Intel P67. Jest on stosunkowo duży, jednak po zdjęciu go okazuje się, że są to pozory. W środku jest on praktycznie pusty. Jako „łącznik” między chipsetem a radiatorem zastosowano pastę termoprzewodzącą.

Na tylnej stronie PCB widać, że radiator na chipsecie jest mocowany za pomocą plastikowych kołeczków, a chłodzenie sekcji zasilania trzyma się dzięki metalowym śrubkom.

Tylny panel wejść i wyjść oferuje złącza:

• PS/2 klawiatury i myszki,
• Przycisk Clr CMOS (czyszczenie ustawień BIOSu),
• Wyjścia audio SPDIF (optyczne i coaxial),
• eSATA3,
• FireWire,
• 6 USB 2.0,
• 2 USB 3.0 (niebieskie),
• RJ-45,
• 6 audio.

ASRock P67 Extreme4 c.d.

UEFI

UEFI jest bardzo podobne jak na płycie głównej ASRock P67 Pro3. Nieco odmienny jest wygląd, ale ilość opcji jest praktycznie identyczna. Opcje podkręcania są takie same, w identycznych zakresach.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku Extreme4 uzyskany wynik to 104 MHz (standardowo 100 MHz). Co ciekawe jest to wynik słabszy niż na np. ASRock Pro3, która jest tańsza od opisywanego Extreme4.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na opisywanym modelu to 4794 MHz. Wyższe taktowanie nie było możliwe, ze względu na ograniczenia ze strony UEFI (maksymalne napięcie rdzeni to 1,52 V).

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,8 V (na więcej nie pozwoliło UEFI). Uzyskane timingi to CL7-7-6-10 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Płyta pozwoliła także na pracę pamięci w standardzie DDR3-2133. Możliwe to było przy napięciu 1,8 V i automatycznie dobranych opóźnieniach CL9-15-15-39 1T- jedne z "najdłuższych" opóźnień w tym teście.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są duże, ale reszta elementów wokoło socketu nie przeszkadza przy montażu. Mogą pojawić się problemy nawet z umieszczeniem zestawu montażowego w odpowiednich otworach.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w dość wygodnych miejscach. Do dwóch z nich, umieszczonych w okolicach centrum płyty głównej, możemy podłączyć np. wentylatory umieszczone na tylnej ściance obudowy. Bardzo komfortowe jest podłączanie zasilania 24- i 8-pin. Umieszczono je przy samych rogach płyty głównej, przez co łatwiej jest się do nich dostać.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio. Inne złącza tego typu także nie podlegają ocenie negatywnej.

Złącza PCI Express x16 są umieszczone dość daleko od siebie co pozawala na montaż kilka połączonych kart graficznych. Jednakże odstęp od PCI-E x1 jest mały. Przy instalacji większej ilości kart rozszerzeń warto dobrze to rozplanować. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Po zamontowaniu karty graficznej w drugim slocie PCI Express x16 napotykamy problemy z dostępem do przycisków power i reset.

Gdy dłuższa karta jest umieszczona w ostatnim złączu PCI-E x16 praktycznie niemożliwy jest dostęp do wszystkich złączy umieszczonych przy dolnej krawędzi płyty głównej.

Zworka służąca do czyszczenia ustawień BIOSu jest umieszczona w nie do końca wygodnym miejscu. Jednak możliwe jest czyszczenie ustawień BIOSu za pomocą przycisku na panelu wejść/wyjść.

Pod względem budowy ASRock P67 Extreme4 jest dość prosty. Sloty i złącza są ułożone w stosunkowo dobry sposób. Dodatkowe przyciski (power i reset) zainstalowano w komfortowym miejscu.

W codziennym użytkowaniu sprzęt nie sprawia większych problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze radzą sobie z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

ASUS P8P67

Opakowanie i dodatki

Pudełko w jakim otrzymujemy sprzęt nie wyróżnia się na tle konkurencji. Ciemna kolorystyka, wiele opisów i symboli technologii zastosowanych w sprzęcie. 

Zawartość opakowania:

• Instrukcje obsługi,
• 4 kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Śledź ze złączami USB i eSATA,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Zabrakło płyty ze sterownikami i oprogramowaniem. Zapewne zagubiła się podczas testów w jednej z redakcji testujących P8P67 przed nami  ;-)

Budowa

Płyta została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Cechuje ją czarno-niebieska kolorystyka slotów i złączy na czarnej płytce drukowanej. Cztery złącza wentylatorów są białe. Dwa z nich są 4-pinowe, reszta 3-pinowa.

Wokoło socketu produkcji firmy Foxconn, widzimy sekcję zasilania chłodzoną niebieskimi radiatorami. Cechują się one ciekawymi kształtami. W rogu płyty znajdziemy złącze zasilania 8-pin.

Cztery sloty DDR3 posiadają zatrzaski z jednej strony. Jest to cecha charakterystyczna produktów firmy ASUS. Jak w każdej innej konstrukcji z P67 sloty DDR3 są umieszczone blisko podstawki LGA1155 co może utrudniać instalację modułów pamięci z wyższymi radiatorami przy zamontowanym dużym coolerze CPU. Przy krawędzi PCB umieszczono złącze zasilania 24-pin. Nieco niżej zaplanowano złącze USB 3.0 przedniego panelu obudowy.

Róg płyty P8P67 udostępnia przełącznik EPU oraz funkcję MemOK. EPU jest technologią firmy ASUS automatycznie wykrywającą obciążenia. Moderowane są napięcia i fazy zasilania dzięki czemu płyta samodzielnie oszczędza energię. MemOK to znana już funkcja sprawdzająca poprawność pracy pamięci.

W  dolnej części PCB umieszczono złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji dwa PCI Express x16 (niebieskie i czarne) oraz dwa PCI-E x1. Trzy jasnoniebieskie sloty to PCI. Pod złączami umieszczono złącza audio i USB przedniego panelu obudowy.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony dość dużym i ciekawie wyglądającym radiatorem radiatorem. Dalej mamy osiem złączy SATA (szare pod kontrolą Marvell 9120 i ciemnoniebieskie są zdolne do pracy w standardzie SATA3), złącza przedniego panelu obudowy i COM. Widzimy tutaj także baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu i zworkę do resetowania jego ustawień.

Na chłodzenie P8P67 składają się łącznie trzy radiatory. Charakteryzują się one ciekawymi kształtami oraz niebieską kolorystyką. Dwa z nich przykrywają sekcję zasilania procesora. Materiałem przewodzącym jest taśma termoprzewodząca. Są one mocowane plastikowymi kołeczkami z dodatkowym elementem rozpierającym.

W przypadku chipsetu „łącznikiem” jest zwykła pasta termoprzewodząca wątpliwej jakości.

Radiator na chipsecie jest zamocowany za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 dla klawiatury,
• PS/2 dla myszki,
• Nadajnik Bluetooth,
• 6 portów USB 2.0,
• 2 porty USB 3.0 (niebieskie),
• FireWire,
• RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych i SPDIF).

ASUS P8P67 c.d.

EFI BIOS

Po uruchomieniu ASUS EFI BIOS Utility znajdujemy się w EZ Mode. Mamy tutaj dane nt. procesora, temperatur, napięć oraz prędkości obrotowych wentylatorów. Jest także zegar, data i wersja EFI/BIOS. Do wyboru są trzy tryby pracy. Standardowo – oszczędzanie energii, normalny tryb oraz przyspieszony (wysoka wydajność). Na samym dole mamy wybór, z którego dysku uruchomić ma się system operacyjny. W prawych rogach mamy dostęp do menu. Możemy się przełączyć w Advanced Mode (tryb zaawansowany).

Po raz kolejny – informacje. Możliwa jest zmiana języka. Brak polskiego.

AI Tweaker, czyli opcje podkręcania. Mamy tutaj wiele opcji, jak zmiana taktowań, mnożników, napięć i ich regulacji. Jest także zaawansowana konfiguracja pamięci (opóźnienia). Wyłączenie EIST i Turbo także odbywa się w obrębie tego modułu.

Advanced – podobnie jak w innych BIOSach/EFI mamy tutaj konfigurację płyty głównej i podzespołów na niej zainstalowanych.

Zakładka, gdzie możemy monitorować i kontrolować temperatury oraz prędkości obrotowe wentylatorów. Narzędzie to jest rozbudowane.

Standardowe opcje rozruchu. Możemy także ustawić jaki tryb będzie aktywny po uruchomieniu EFI – EZ Mode czy Advanced Mode.

Tool, czyli narzędzia – odczytywanie informacji SPD (pamięci), zapisywanie i odczytywanie profili OC oraz program to wgrywania innej wersji BIOS/EFI.

W trybie EZ Mode EFI od ASUSa wygląda innowacyjnie. W trybie Advanced mamy już do czynienia ze standardowym układem BIOSu, jednak w wersji graficznej. Oczywiście możemy operować myszką, jednak osoby przyzwyczajone do klasycznego BIOSu nadal będą korzystały z klawiatury. EFI od ASUSa pracuje płynnie i szybko.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P8P67 uzyskany wynik to 105,4 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4900 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-7 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. ASUS P8P67 dobrał opóźnienia 10-10-10-30 1T, czyli dość „długie”, ponieważ testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są małe, a reszta elementów nie przeszkadza przy montażu. Instalacja samego radiatora zestawu chłodzenia CPU jest wygodny.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w dość wygodnych miejscach. Jeden z nich umieszczono blisko panelu wejść i wyjść, dzięki czemu łatwo podłączymy tutaj wentylator z tylnej ścianki obudowy.

Podłączanie zasilania 8-pin jest bardzo wygodne, ponieważ wtyczka została umieszczona bardzo blisko rogu płyty. Odległość złącza od radiatora jest duża dzięki czemu elementy te nie kolidują ze sobą.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to najlepsze miejsce.

Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Zamontowanie karty graficznej w drugim slocie PCI Express x16 również nie niesie większych konsekwencji. Zasłonięta zostaje jedynie bateria podtrzymująca ustawienia BIOSu.

Opcja czyszczenia ustawień BIOSu (CLR_CMOS) została umieszczona w wygodnym miejscu – blisko prawego, dolnego rogu płyty.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła.

Intel DP67BG

Opakowanie i jego zawartość

Płytę główną otrzymaliśmy bez oryginalnego opakowania, więc prezentujemy zdjęcia ze strony producenta.

Razem z DP67GB otrzymaliśmy jedynie zaślepkę tylnego panelu wejść/wyjść. Wyposażenie zapewne na tym się nie kończy.

Budowa

Płyta główna DP67BG została wykonana w standardzie ATX (295x244mm). Kolorystyka jest utrzymana w tonacji czarno-niebieskiej. Tyczy się to zarówno PCB jak i slotów oraz złączy. Wentylatory są „napędzane” dzięki czterem 4-pinowym złączom w kolorze czerwonym.

Wokoło socketu produkcji Foxconna wprawne oko zauważy 4 polimerowe kondensatory większych rozmiarów.

Sekcja zasilania procesora jest chłodzona dość małymi, niebieskimi radiatorami. Nie powinny one kolidować z większością coolerów na procesor. Problem może się pojawić, gdy zamontujemy pamięci z wyższymi radiatorami, ponieważ sloty DDR3 zostały umieszczone blisko podstawki na procesor.

„Na wschodzie” znajdziemy wyświetlacz diagnostyczny, głośniczek systemowy, baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu oraz przyciski służące do uruchamiania i restartowania komputera. Ich umiejscowienie jest niepraktyczne, ponieważ niedaleko umieszczono złącze zasilania 24-pinowego. Po zamontowaniu karty graficznej i pamięci dostęp do przycisków staje się jeszcze bardziej ograniczony. Aby uruchomić czy zrestartować komputer za pomocą tych dodatków trzeba będzie się mocno nagimnastykować. Osoby ze zwinnymi palcami powinny dać radę ;-)

Druga połowa płyty głównej udostępnia przede wszystkim 5 slotów PCI Express oraz 2 PCI. „Ekspresów” zdolnych do pracy z przepustowością x16 (8x/8x) mamy dwa (niebieskie), zaś reszta to x1.

Prawa strona, dolnej części płyty głównej, zawiera chipset Intel P67 przykryty radiatorem podświetlanym niebieskimi diodami. W tej części PCB znajdziemy również 6 złączy SATA, z których 2 są zdolne do pracy w standardzie SATA 3.

Całości dopełniają białe złącza CIR, czujnik otwarcia obudowy, duża zworka do czyszczenia ustawień BIOSu oraz fajerwerk na torcie pełnym świeczek - czaszka. Jest ona podświetlana wieloma diodami, np. pracę dysku twardego sygnalizują oczodoły świecące w kolorze czerwonym. Szkoda, że taka „choinka” będzie zamknięta w obudowie i praktycznie nikt nie skorzysta z tego designerskiego dodatku Intela.

Dolna krawędź płyty Intela obfituje w różnego rodzaju kontrolki oraz pomniejsze złącza m.in. USB oraz FireWire przedniego panelu.

Układ chłodzenia składa się z 3 radiatorów. Dwa w kolorze niebieskim są odpowiedzialne za odprowadzanie ciepła z sekcji zasilania. Materiał „łączący” to taśma termoprzewodząca.

Szary radiator chłodzi chipset Intel P67. Tutaj zastosowano pastę termoprzewodzącą. Wydajność chłodzenia jest wystarczająca, jednakże radiator chipsetu może być narażony na wysokie temperatury, jeśli zamontowana zostanie „gorąca” karta graficzna.

Radiatory są zamocowane za pomocą plastikowych kołeczków.

Tylny panel wejść i wyjść obfituje w złącza USB, w tym dwa w standardzie 3.0 (niebieskie). Łącznie mamy do dyspozycji 10 portów. Reszta prezentuje się następująco:

• eSATA,
• FireWire,
• RJ-45,
• Wyjście SPDIF,
• złącza audio.

Ciekawym dodatkiem jest biały przycisk służący do czyszczenia ustawień BIOSu.

Intel DP67BG c.d.

BIOS

Intelowski BIOS charakteryzuje się kolorystyką identyczną jak płyta główna. Opiszemy Wam tylko najważniejsze i najciekawsze opcje. Reszta jest mniej ważna, a konfiguracja identyczna jak w przypadku klasycznych BIOSów.

W zakładce Configuration najciekawsza jest pozycja Fan Control & Real-Time Monitoring. Znajdziemy tam opcje umożliwiające zaawansowaną kontrolę prędkości obrotowej wentylatorów, zmianę progów niebezpiecznych temperatur oraz napięć. Ostatnia opcja to monitoring w czasie rzeczywistym (temperatur, napięć i prędkości obrotowych wentylatorów).

Zainteresowała nas także konfiguracja slotów PCI i PCI Express. Po prawej stronie w ciekawy sposób przedstawiono połączone karty rozszerzeń.

Oczywiście najważniejsza dla nas jest zakładka Performance. Możliwe jest tutaj podkręcanie. W głównym menu znajdziemy tabelę z większością interesujących nas danych. Możliwa jest zmiana taktowania BCLK oraz napięcia PCH, SAV, VTT (I/O) oraz PLL. Processor Overrides umożliwia zaawansowaną konfigurację ustawień procesora (konfiguracja Turbo, zarządzanie mocą, napięcia itp.). W Memory Overrides możliwa jest głównie zmiana taktowania pamięci, podstawowych opóźnień i napięcia zasilającego kości.

Opcji służących do podkręcania nie jest mało, ale niektórych brakuje. Nie mamy możliwości zmiany podstawowego mnożnika ponad standardowy. Oznacza to, że podkręcanie mnożnikiem rdzeni możliwe jest tylko w formie edycji trybów Turbo.

Ciekawa jest opcja informująca o poczynionych zmianach (słowo Changes przy dolnej krawędzi ekranu). Nie działa ona do końca prawidłowo, ponieważ zmieniając jakąś opcję, a następnie przywracając jej poprzednią wartość, nadal wyświetla się wspomniany napis.

Czasami zdarzają się także problemy z dostępem do BIOSu. Klikamy F2 przy starcie, a uruchamiany jest system operacyjny. Trzeba zrestartować komputer i znów spróbować dostać się do BIOSu. Nieco irytujące, zwłaszcza podczas „sesji OC”.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku DP67GB uzyskany wynik to 103,8 MHz (standardowo 100 MHz).

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie Intela to 4790 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-15 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Niestety na tym podkręcanie pamięci się skończyło. Płyta główna nie pozwalała na ustawienie wyższego taktowania (mnożnika) pamięci. Nie pomagały zmiany napięcia i opóźnień.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są stosunkowo małe, a reszta elementów nie przeszkadza przy montażu. Samo przymocowanie radiatora zestawu chłodzenia procesora jest wygodne.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w wygodnych miejscach. Do jednego z nich, umieszczonego w okolicach centrum płyty głównej, możemy podłączyć np. wentylator umieszczony na tylnej ściance obudowy. Bardzo komfortowe jest podłączanie zasilania 24- i 8-pin. Złącza zostały umieszczone przy samych rogach płyty głównej, przez co łatwiej jest się do nich dostać.

Niepraktyczne jest położenie złącza przedniego panelu audio. Po zamontowaniu drugiej karty graficznej dostęp do tego elementu jest prawie niemożliwy. Podłączenie przedniego panelu ze złączami USB nie sprawia problemów.

Złącza PCI Express x16 są od siebie odpowiednio oddalone, umożliwiając instalację połączonych kart graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Zworka służąca do czyszczenia ustawień BIOSu jest zlokalizowana w wygodnym miejscu.

Pod względem budowy Intel DP67BG jest dość skomplikowany. Wiele diod, dodatkowych złącz oraz ogromna liczba białych napisów sprawiają, że płyta wygląda na rozbudowaną.

W codziennym użytkowaniu sprzęt nie sprawia większych problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze radzą sobie z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

Gigabyte P67A-UD4

Opakowanie i jego zawartość

Zostaliśmy zaskoczeni, ponieważ Gigabyte prawie zawsze dostarczała płyty główne w biało-niebieskich opakowaniach. Tym razem dominującymi barwami są czerń i zieleń.  Duża cyfra 4 wskazuje na model płyty głównej, a skrót UD symbolizuje zastosowanie technologii Ultra Durable. W lewym górnym rogu umieszczono napis „Unlocked Performance” co zapewne ma zachęcić kupujących do wyboru tego modelu spośród wielu innych. Dlaczego? Wraz z premierą procesorów na podstawkę LGA1155 okazało się, że podkręcanie jest mocno ograniczone (oprócz wersji „K”). Unlocked (ang.: odblokowane) wskazuje na to, że tutaj nie ma ograniczeń. Jednak czy jest tak w rzeczywistości? A może ten dopisek tyczy się innego aspektu. Nie jesteśmy w stanie tego dokładnie stwierdzić.

Zawartość pudełka jest skromna:

• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Mostek SLI,
• Dwa kable SATA zwykłe oraz dwa z kątowymi wtyczkami.

Zabrakło zaślepki tylnego panelu wejść/wyjść, jednak możliwe, iż została ona w którejś z redakcji wcześniej testujących P67A-UD4.

Budowa

Płyta główna jest wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Laminat ma kolor czarny, co jest kolejną zmianą w płytach głównych Gigabyte. Sloty i złącza mają ten sam kolor. Mamy do dyspozycji cztery złącza wentylatorów. Dwa z nich są 4-pionwe, a reszta 3-pinowa.

Socket jest produkcji firmy Foxconn.  W okolicach podstawki procesora znajdziemy również złącze zasilania 8-pin EPS. 12-fazową sekcję zasilania przykrywają dwa masywnie wyglądające radiatory.

Odległość socketu od slotów pamięci jest niewielka. Instalując pamięci z wyższymi radiatorami należy liczyć się z tym, że mogą one kolidować z coolerem procesora. Instalując kości DDR3 w slotach 2 i 4 nieco ograniczymy zakres tego problemu.

Gigabyte P67A-UD4 został wyposażony w 5 złączy PCI Express oraz dwa PCI. Pierwsze z wymienionych dzielą się na 2 zdolne do pracy z prędkością x16 i 8x oraz trzy złącza x1. Pomiędzy złączami umieszczono baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu. Przy dolnej krawędzi płyty znajdziemy złącza panelu przedniego obudowy COM i USB (łącznie 6 portów w tym dwa USB 3.0).

Prawa strona, dolnej partii płyty głównej, zawiera chipset Intel P67 przykryty szaro-niebieskim radiatorem. W tych okolicach umieszczono również złącza panelu przedniego, sześć SATA (w tym dwa SATA3), 2 kości BIOSu (tzw. DualBIOS) oraz możliwość resetowania ustawień BIOSu (CLR_CMOS).

Na chłodzenie płyty głównej składają się łącznie 3 radiatory. Dwa z nich są połączone rurką cieplną i odprowadzają ciepło z sekcji zasiania. Materiał przewodzący to taśma termoprzewodząca.

Chipset „łączy” z radiatorem pasta termoprzewodząca.

Radiatory są mocowane za pomocą plastikowych kołeczków.

Tylny panel wejść/wyjść udostępnia:

• 8 portów USB 2.0,
• 2 USB 3.0 (niebieskie),
• wyjście cinch SPDIF,
• optyczne wyjście SPDIF,
• PS/2 (mysz lub klawiatura),
• dwa eSATA3,
• RJ-45,
• 6 złączy audio.

Gigabyte P67A-UD4 c.d.

BIOS

Gigabyte postanowiło pozostać przy standardowym BIOSie Award.

Znajdziemy tutaj typowe dla tego BIOSu opcje.

 

Nie zabrakło Q-Flash do wgrywania nowej wersji.

Opcje podkręcania na tej płycie głównej opisywaliśmy już wcześniej, w teście procesorów Intel Sandy Bridge.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-UD4 uzyskany wynik to 103,9 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4889 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-8 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. Gigabyte P67A-UD4 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są dość duże.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w stosunkowo wygodnych miejscach. Do jednego z nich, umieszczonego w górnej części płyty głównej, możemy podłączyć np. wentylator zainstalowany na tylnej lub górnej ściance obudowy. Wygodne jest podłączanie zasilania 24-pin. Mniej komfortowe okazuje się podłączanie do złącza 8-pin. Zostało ono umieszczone blisko radiatorów i panelu wejść/wyjść przez co dostęp jest bardzo utrudniony.

Mało praktyczne jest położenie złącza przedniego panelu audio. Lepiej byłoby je zamontować np. obok USB przedniego panelu obudowy.

Sloty PCI Express x16 są od siebie odpowiednio oddalone, umożliwiając instalację połączonych kart graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni. Są one również umieszczone blisko dolnej krawędzi PCB, dzięki czemu po zamontowaniu karty graficznej w pierwszym slocie PCI-E dostęp do SATA jest łatwy i wygodny.

Opcja czyszczenia ustawień BIOSu (CLR_CMOS) jest umieszczona w wygodnym miejscu. Jest ona nieco niestandardowa, ponieważ nie przełączamy zworki, a ją dodajemy na 2-pinowe złącze. Szkoda, że producent nie przewidział takowej w zestawie.

Ogólnie rzecz biorąc Gigabyte P67A-UD4 sprawia wrażenie konstrukcji prostej i niezłożonej. Większość elementów jest na swoim miejscu, odpowiednio ułożone. Zabrakło jednak przycisków służących do uruchamiania i restartowania komputera. Takie „gadżety” są bardzo przydatne podczas używania platformy złożonej „na pająka”.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia większych problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

ASUS P8P67 Pro

Opakowanie i dodatki

Pudełko identyczne jak w przypadku P8P67. Praktycznie jedyna zmiana to dopisek Pro (od Professional) przy oznaczeniu modelu.

Zawartość opakowania:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• 4 kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Mostek SLI,
• Przedłużenia złączy panelu przedniego obudowy,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Budowa

Płyta została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Cechuje ją czarno-niebieska kolorystyka slotów i złączy na czarnej płytce drukowanej. Cztery złącza wentylatorów są białe. Dwa z nich to 4-pinowe, reszta jest 3-pinowa.

Wokoło socketu produkcji firmy Foxconn, widzimy sekcję zasilania chłodzoną niebieskimi radiatorami. Cechują się one ciekawymi kształtami. W rogu płyty znajdziemy złącze zasilania 8-pin.

Sloty DDR3 posiadają zatrzaski z jednej strony. Są one umieszczone dość blisko podstawki LGA1155 co może utrudniać instalację modułów pamięci z wyższymi radiatorami przy zamontowanym dużym coolerze CPU. Przy krawędzi PCB umieszczono złącze zasilania 24-pin. Nieco niżej zaplanowano złącze USB 3.0 przedniego panelu obudowy. Górny róg P8P67 udostępnia przełącznik EPU oraz nacisk funkcji MemOK.

W  dolnej części PCB umieszczono złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji trzy PCI Express x16 oraz dwa PCI-E x1. Dwa jasnoniebieskie sloty to PCI. Pod złączami umieszczono złącza audio i USB przedniego panelu obudowy.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony dość dużym i ciekawie wyglądającym radiatorem radiatorem. Dalej mamy osiem złączy SATA (szare pod kontrolą Marvell 9120 i ciemnoniebieskie są zdolne do pracy w standardzie SATA3), złącza przedniego panelu obudowy i COM. Widzimy tutaj także baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu i zworkę do resetowania jego ustawień.

Na chłodzenie P8P67 Pro składają się łącznie trzy radiatory. Charakteryzują się one ciekawymi kształtami oraz niebieską kolorystyką. Dwa z nich przykrywają sekcję zasilania procesora. Materiałem przewodzącym jest taśma termoprzewodząca. Są one mocowane plastikowymi kołeczkami o nieco lepszej jakości niż standardowe rozwiązania tego typu.

W przypadku chipsetu „łącznikiem” jest zwykła pasta termoprzewodząca wątpliwej jakości.

Radiator na chipsecie jest zamocowany za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 dla klawiatury,
• PS/2 dla myszki,
• Nadajnik Bluetooth,
• 2 eSATA3,
• 6 portów USB 2.0,
• 2 porty USB 3.0 (niebieskie),
• FireWire,
• RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych i optyczne SPDIF).

ASUS P8P67 Pro c.d.

EFI BIOS

EFI BIOS jest bardzo podobny do tego na płycie ASUS P8P67, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P8P67 Pro uzyskany wynik to 105,1 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4900 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-7 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. ASUS P8P67 Pro dobrał opóźnienia 10-10-10-30 1T, czyli dość „długie”, ponieważ testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są małe, a reszta elementów nie przeszkadza przy montażu. Instalacja samego radiatora zestawu chłodzenia CPU jest wygodny.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w dość wygodnych miejscach. Jeden z nich umieszczono blisko panelu wejść i wyjść, dzięki czemu łatwo podłączymy tutaj wentylator z tylnej ścianki obudowy.

Podłączanie zasilania 8-pin jest bardzo wygodne, ponieważ wtyczka została umieszczona bardzo blisko rogu płyty. Odległość złącza od radiatora jest duża dzięki czemu elementy te nie kolidują ze sobą.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to najlepsze miejsce.

Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Zamontowanie karty graficznej w drugim slocie PCI Express x16 również nie niesie większych konsekwencji. Zasłonięta zostaje jedynie bateria podtrzymująca ustawienia BIOSu.

Po zamontowaniu karty graficznej z dwuslotowym systemem chłodzenia w ostatnim slocie PCI Express tracimy dostęp do całej dolnej części płyty głównej. Umieszczono tam wiele kluczowych złączy, jak te do uruchamiania komputera. Podłączenie ich może być w tym wypadku niemożliwe. To samo tyczy się dostępu do zworki CLR_CMOS.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła.

ASRock P67 Extreme6

Opakowanie i dodatki

Płytę główną otrzymaliśmy w stylowym i dużym opakowaniu. Front zawiera ciekawą grafikę oraz model płyty głównej. Możliwe jest uchylenie tej ścianki. Po tym ujrzymy dodatkowe opisy i płytę główną. Tylna ścianka to opisy poszczególnych elementów P67 Extreme6, dwa wykresy oraz zobrazowane kilka cech opisywanego modelu.

W opakowaniu znajdziemy:

• Instrukcje obsługi (płyty głównej i UEFI),
• Płytę ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Sześć kabli SATA3,
• Taśmę dla napędu dyskietek (FDD),
• Dwie przejściówki Molex-SATA,
• Śledź USB 3.0 dla przedniego panelu obudowy,
• Śledź USB 3.0 na tylną ściankę obudowy,
• Śrubki,
• Mostek SLI,
• Zaślepkę tylnego panelu wejść/wyjść.

Wyposażenie bardzo podobne jak w nieco niższym modelu Extreme4. Dodatków jest dużo, jednak nie ze wszystkich skorzystamy.

Budowa

Płyta główna została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Kolorystyka jest utrzymana w tonacji biało-niebieskiej dla slotów i złączy. PCB jest ciemno-brązowa. Wentylatory są zasilane dzięki dwóm 4-pinowym złączom i czterem 3-pinowym.

Wokoło socketu produkcji Lotes, widzimy elementy 16-fazowej sekcji zasilania procesora. Pamięci „napędzane” są 2-fazową konstrukcją. Wszystko pod kontrolą układu scalonego firmy ChiL. Ciekawostką jest C.C.O. (Combo Cooler Option), który pozwala na instalację chłodzenia procesora zgodnego zarówno z LGA1155 i 1156 jak i starszym – LGA775. Złącze zasilania 8-pin zostało umieszczone w wygodnym miejscu. Niedaleko tylnego panelu wejść i wyjść znajdziemy złącze molex służące jako dodatkowe zasilanie płyty głównej.

Sekcja zasilania procesora jest chłodzona dużymi, szarymi radiatorami. Mogą one kolidować z niektórymi coolerami na procesor. Problem może stać się jeszcze większy, gdy zamontujemy pamięci z wyższymi radiatorami, ponieważ sloty DDR3 zostały umieszczone blisko podstawki na procesor. Trzy połączone rurką cieplną radiatory chłodzą nie tylko sekcję zasilania, ale także chipset Intel P67, który został umieszczony w centrum płyty głównej.

Dalej na wschód znajdziemy sloty pamięci DDR3, złącze zasilania 24-pin oraz FireWire przedniego panelu obudowy. Miejsce na wtyczkę 24-pin zostało umieszczone w wygodnym miejscu, blisko krawędzi PCB.

Dolna część płyty głównej udostępnia przede wszystkim 5 slotów PCI Express oraz 2 PCI. Trzy „Ekspresy” są zdolne do pracy z przepustowością x16 (niebieskie), zaś reszta to x1. Starsze PCI są umieszczone na przemian między PCI-E. Pomiędzy złączami, niedaleko szarego radiatora, producent wygospodarował miejsce dla baterii podtrzymującej ustawienia BIOSu. Znajdziemy tutaj również zworkę do czyszczenia jego ustawień. Dolny róg płyty głównej oferuje złącza przedniego panelu obudowy: audio, COM oraz USB (również w wersji 3.0). Znajdziemy tutaj również złącze stacji dyskietek.

Po prawej stronie PCB umieszczono układ scalony odpowiedzialny za kontrolę dodatkowych złączy SATA3. Jest on przykryty szarym radiatorem. Przy prawej krawędzi PCB umieszczono aż 10 złączy SATA (z czego 4 zdolne do pracy jako SATA3), przyciski power i reset oraz wyświetlacz diagnostyczny. Oprócz tego dostrzeżemy tutaj złącza panelu przedniego obudowy.

Układ chłodzenia składa się łącznie z 4 radiatorów. Dwa w kolorze szarym są odpowiedzialne za odprowadzanie ciepła z sekcji zasilania, kolejny chłodzi chipset. Materiał „łączący” to taśma termoprzewodząca. Wydajność chłodzenia jest dobra.

Szary radiator z napisem „V16" chłodzi kontroler SATA3. Radiator jest stosunkowo duży, jednak po zdjęciu go okazuje się, że są to pozory. W środku jest on praktycznie pusty. Jako „łącznik” między układem scalonym a radiatorem zastosowano pastę termoprzewodzącą.

Na tylnej stronie PCB widać, że radiatory na kontrolerze SATA3 oraz chipsecie są mocowane za pomocą plastikowych kołeczków, a chłodzenie sekcji zasilania trzyma się dzięki metalowym śrubkom.

Tylny panel wejść i wyjść oferuje złącza:

• PS/2 klawiatury i myszki,
• Przycisk Clr CMOS (czyszczenie ustawień BIOSu),
• Wyjścia audio SPDIF (optyczne i coaxial),
• 4 USB 3.0 (niebieskie),
• 4 USB 2.0,
• eSATA3,
• FireWire,
• RJ-45,
• 6 audio.

Złączy USB w standardzie 3.0 jest o dwa więcej niż w innych konstrukcjach. Reszta prezentuje się standardowo.

ASRock P67 Extreme6 c.d.

UEFI

UEFI jest bardzo podobne jak na płycie głównej ASRock P67 Pro3. Nieco odmienny jest wygląd, ale ilość opcji jest praktycznie identyczna. Opcje podkręcania są takie same, w identycznych zakresach.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku Extreme6 uzyskany wynik to 104 MHz (standardowo 100 MHz).

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie ASRock to 4618 MHz. Wyższe taktowanie nie było możliwe, ze względu na ograniczenia ze strony UEFI (maksymalne napięcie rdzeni to 1,52 V).

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,8 V (na więcej nie pozwoliło UEFI). Uzyskane timingi to CL7-7-6-10 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Płyta pozwoliła także na pracę pamięci w standardzie DDR3-2133. Możliwe to było przy napięciu 1,8 V i automatycznie dobranych opóźnieniach CL9-15-15-39 1T- jedne z "najdłuższych" opóźnień w tym teście.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są duże, ale reszta elementów wokoło socketu nie przeszkadza przy montażu. Mogą jednak pojawić się problemy nawet z umieszczeniem zestawu montażowego w odpowiednich otworach.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w dość wygodnych miejscach. Nieco niepraktyczne jest położenie tych przy prawej krawędzi PCB. Bardzo komfortowe jest podłączanie zasilania 24- i 8-pin. Umieszczono je przy samych rogach płyty głównej, przez co łatwiej jest się do nich dostać.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio. Inne złącza tego typu także nie podlegają ocenie negatywnej.

Złącza PCI Express x16 są umieszczone dość daleko od siebie co pozawala na montaż kilka połączonych kart graficznych. Jednakże odstęp od PCI-E x1 jest dość mały. Przy instalacji większej ilości kart rozszerzeń warto dobrze to rozplanować. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni. Dostęp do zworki CLR_CMOS jest utrudniony, jednakże do czyszczenia ustawień BIOSu można wykorzystać przycisk na tylnym panelu wejść i wyjść.

Po zamontowaniu karty graficznej w drugim slocie PCI Express x16 napotykamy problemy z dostępem do przycisków power i reset oraz wyświetlacza diagnostycznego.

Gdy dłuższa karta jest umieszczona w ostatnim złączu PCI-E x16 praktycznie niemożliwy jest dostęp do wszystkich złączy umieszczonych przy dolnej krawędzi płyty głównej.

Pod względem budowy ASRock P67 Extreme6 jest konstrukcją masywną i rozbudowaną. Mimo to sloty i złącza są ułożone w stosunkowo dobry sposób. Dodatkowe przyciski (power i reset) zainstalowano w komfortowym miejscu.

W codziennym użytkowaniu sprzęt nie sprawia większych problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze radzą sobie z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

ASRock Fatal1ty P67

Opakowanie i jego zawartość

Płytę główną otrzymaliśmy w stylowym i dużym opakowaniu. Front zawiera ciekawą grafikę oraz model płyty głównej. Możliwe jest uchylenie tej ścianki. Po tym ujrzymy dodatkowe opisy i płytę główną. Tylna ścianka to opisy poszczególnych elementów Fatal1ty P67 Professional, dwa wykresy oraz zobrazowane kilka cech opisywanego modelu.

W opakowaniu znajdziemy:

• Instrukcje obsługi (płyty głównej i UEFI),
• Płytę ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Sześć kabli SATA3,
• Taśmę dla napędu dyskietek (FDD),
• Taśmę dla dysków i napędów PATA,
• Dwie przejściówki Molex-SATA,
• Śledź USB 3.0 dla przedniego panelu obudowy,
• Śledź USB 3.0 na tylną ściankę obudowy,
• Śrubki,
• Mostek SLI,
• Zaślepkę tylnego panelu wejść/wyjść.

Wyposażenie bardzo podobne jak w nieco niższych modelach Extreme6 i Extreme4. Dodatków jest dużo, jednak nie ze wszystkich skorzystamy.

Budowa

Płyta główna została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Kolorystyka jest utrzymana w tonacji czarno-czerwonej dla slotów i złączy. PCB jest czarne. Wentylatory są zasilane dzięki dwóm 4-pinowym złączom i czterem 3-pinowym.

Wokoło socketu produkcji Lotes, widzimy elementy 16-fazowej sekcji zasilania procesora. Pamięci „napędzane” są 2-fazową konstrukcją. Wszystko pod kontrolą układu scalonego firmy ChiL. Ciekawostką jest C.C.O. (Combo Cooler Option), który pozwala na instalację chłodzenia procesora zgodnego zarówno z LGA1155 i 1156 jak i starszym – LGA775. Złącze zasilania 8-pin zostało umieszczone w odpowiednim miejscu – blisko rogu PCB.

Sekcja zasilania procesora jest chłodzona dość niskimi, jednakże rozbudowanymi, czerwono-czarnymi radiatorami. Nie powinny one kolidować z większością coolerów na procesor. Problem może się pojawić, gdy zamontujemy pamięci z wyższymi radiatorami, ponieważ sloty DDR3 zostały umieszczone blisko podstawki na procesor. Trzy połączone rurką cieplną radiatory chłodzą nie tylko sekcję zasilania, ale także chipset Intel P67, który został umieszczony w centrum płyty głównej.

Dalej na wschód znajdziemy sloty pamięci DDR3 (zapinki są tylko z jednej strony), złącze zasilania 24-pin oraz IDE. Miejsce na wtyczkę 24-pin zostało umieszczone w wygodnym miejscu, blisko krawędzi PCB.

Dolna część płyty głównej udostępnia głównie trzy sloty PCI Express x16 (czerwone), dwa x1 oraz 2 PCI. Starsze PCI są umieszczone na przemian między PCI-E. Pomiędzy złączami, producent wygospodarował miejsce dla baterii podtrzymującej ustawienia BIOSu. Dolny róg płyty głównej oferuje złącza przedniego panelu obudowy: audio, COM oraz dużą liczbę USB (również w wersji 3.0). Znajdziemy tutaj również złącze stacji dyskietek.

Po prawej stronie PCB znajdziemy radiator chłodzący dwa układy scalone. Przy prawej krawędzi PCB umieszczono aż 10 złączy SATA (z czego 4 zdolne do pracy jako SATA3), stylowe przyciski power i reset oraz wyświetlacz diagnostyczny. Oprócz tego dostrzeżemy tutaj złącza panelu przedniego obudowy oraz FireWire wyprowadzane w tym samym kierunku.

Układ chłodzenia składa się łącznie z 4 radiatorów. Dwa w kolorze czerwono-czarnym są odpowiedzialne za odprowadzanie ciepła z sekcji zasilania, kolejny chłodzi chipset. Materiał „łączący” to taśma termoprzewodząca. Wydajność chłodzenia jest stosunkowo dobra.

Ostatni radiator przykrywa dwa układy scalone – PLX (kontrola PCI Express x16) i VIA (kontroler FireWire). Jako „łącznik” między układami scalonymi a radiatorem zastosowano cienką taśmę termoprzewodzącą.

Na tylnej stronie PCB widać, że wszystkie radiatory są mocowane metalowymi śrubkami.

Tylny panel wejść i wyjść udostępnia złącza:

• PS/2 klawiatury i myszki,
• Przycisk Clr CMOS (czyszczenie ustawień BIOSu),
• Wyjścia audio SPDIF (optyczne i coaxial),
• 4 USB 3.0 (niebieskie),
• 4 USB 2.0,
• eSATA3,
• FireWire,
• Dwa RJ-45,
• 6 audio.

Różnica względem Extreme6 to jedno złącze RJ-45 więcej. Reszta prezentuje się identycznie.

ASRock Fatal1ty P67 c.d.

UEFI

UEFI jest bardzo podobne jak na płycie głównej ASRock P67 Pro3. Nieco odmienny jest wygląd, ale ilość opcji jest praktycznie identyczna. Opcje podkręcania są takie same, w identycznych zakresach.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku Fatal1ty uzyskany wynik to 105 MHz (standardowo 100 MHz).

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4646 MHz. Wyższe taktowanie nie było możliwe, ze względu na ograniczenia ze strony UEFI (maksymalne napięcie rdzeni to 1,52 V).

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,8 V (na więcej nie pozwoliło UEFI). Uzyskane timingi to CL7-7-6-10 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Płyta pozwoliła także na pracę pamięci w standardzie DDR3-2133. Możliwe to było przy napięciu 1,8 V i automatycznie dobranych opóźnieniach CL9-15-15-39 1T- jedne z "najdłuższych" opóźnień w tym teście.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora nie jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są niskie, a reszta elementów wokoło socketu nie przeszkadza przy montażu. Instalacja coolera jest wygodna.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w dobrych miejscach. Przykładowo, jeden z nich zamontowano niedaleko panelu wejść/wyjść, dzięki czemu łatwe jest podłączenie wentylatora umieszczonego na tylnej ściance obudowy. Komfortowe jest podłączanie zasilania 24- i 8-pin. Umieszczono je przy samych rogach płyty głównej, przez co łatwiej jest się do nich dostać.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio. Inne złącza tego typu także nie podlegają krytyce.

Złącza PCI Express x16 są umieszczone dość daleko od siebie co pozawala na montaż kilka połączonych kart graficznych. Jednakże odstęp od PCI-E x1 jest dość mały. Przy instalacji większej ilości kart rozszerzeń warto dobrze to rozplanować. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Po zamontowaniu karty graficznej w drugim slocie PCI Express x16 napotykamy problemy z dostępem do przycisków power i reset oraz wyświetlacza diagnostycznego.

Gdy dłuższa karta jest umieszczona w ostatnim złączu PCI-E x16 praktycznie niemożliwy jest dostęp do wszystkich złączy umieszczonych przy dolnej krawędzi płyty głównej.

Pod względem budowy ASRock Fatal1ty P67 Professional jest konstrukcją masywną i rozbudowaną. Przy okazji cechuje się efektownym wyglądem. Sloty i złącza są ułożone w odpowiedni sposób. Dodatkowe przyciski (power i reset) zainstalowano w komfortowym miejscu.

W codziennym użytkowaniu sprzęt nie sprawia większych problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze radzą sobie z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

MSI P67A-GD80

Opakowanie i dodatki

Opakowanie standardowe, poza rozmiarami.

Zawartość opakowania:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Cztery kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Dwie przejściówki zasilania molex > SATA,
• Mostek SLI,
• Dwa śledzie w miejsce kart rozszerzeń z dwoma złączami USB 3.0,
• Zestaw MSI M-Connector,
• Wyprowadzenia do pomiaru napięć,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Budowa

Płyta główna jest wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Laminat ma kolor czarny. Sloty i złącza wykonano w dwóch barwach – niebieskiej i czarnej. Mamy do dyspozycji cztery białe złącza wentylatorów. Jedno z nich jest 4-pionwe, a reszta 3-pinowa.

Socket jest produkcji firmy Lotes. W okolicach podstawki procesora znajdziemy dwa złącza zasilania 8-pin. Nieco niżej, ponad slotami PCI Express, znajdziemy złącze zasilania 6-pin. Obok niego umieszczono baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu.

Sloty na pamięci DDR3 umieszczono dość blisko podstawki na procesor. Może to powodować problemy z montażem bardziej rozbudowanych coolerów CPU. Blisko banków na pamięci znajdziemy złącze zasilania 24-pin oraz punkty pomiarów napięć.

W dolnej partii płyty znajdziemy złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji trzy PCI-Express x16, dwa PCI-E x1 oraz dwa PCI. Pod slotami umieszczono złącza przedniego panelu audio, FireWire i USB 3.0. Mamy tutaj także przyciski power, reset i OC Genie.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 przykryty szaro-niebieskim radiatorem. W tych okolicach umieszczono również sześć SATA (w tym dwa SATA3) oraz złącza USB 2.0 przedniego panelu obudowy.

Na chłodzenie płyty głównej składają się łącznie3 radiatory. Dwa na sekcji zasilania są połączone rurką cieplną. Materiał przewodzący to taśma termoprzewodząca.

W przypadku chipsetu użyto pasty termoprzewodzącej.

Wszystkie radiatory są mocowane za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 (mysz lub klawiatura),
• 4x USB 2.0,
• 6x USB 3.0 (niebieskie),
• wyjście cinch SPDIF,
• optyczne wyjście SPDIF,
• 2x RJ-45,
• 2x eSATA3,
• IEEE 1394a (FireWire),
• 6 złączy audio.

Dodatkowo znajdziemy tutaj przycisk to czyszczenia ustawień BIOSu.

MSI P67A-GD80 c.d.

ClickBIOS (EFI)

ClickBIOS jest taki bardzo podobny jak na płycie głównej MSI P67-GD55, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-UD7uzyskany wynik to 105 MHz.

Niestety dalsze podkręcanie było niemożliwe. Płyta nie radziła sobie ze zmianą mnożnika pamięci oraz opóźnień. Podkręcanie procesora skończyło się fiaskiem, ponieważ podczas testu stabilności płyta odmówiła posłuszeństwa i już ani razu się nie uruchomiła. Nasza procedura testowa zakłada bezpieczne wartości stosowane krok po kroku, dlatego wina leży po stronie naszego testowego sampla GD80.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest wygodna, ponieważ radiatory nie mają dużych wymiarów.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w różnych obszarach płyty głównej. Jedno z nich położone w centrum płyty idealnie nadaje się do podłączenia wentylatora z tylnej ścianki obudowy. Dość wygodne jest podłączanie zasilania 24-pin oraz 8-pin. 

Złącza przedniego panelu obudowy są umieszczone w odpowiednich miejscach. Dostęp do nich nie jest utrudniony.

Instalacja kart graficznych w pierwszych dwóch slotach nie niesie ze sobą większych konsekwencji.

Po zamontowaniu karty graficznej (z chłodzeniem dwuslotowym) w ostatnim slocie dostęp do wszystkich elementów dolnej części płyty głównej jest niemożliwy.

MSI P67A-GD80 posiada kilka diod, w tym rząd niebieskich LEDów sygnalizujących pracę danych faz zasilania.

W codziennym użytkowaniu płyta nie sprawia problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia bardzo dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

ASUS P67 SABERTOOTH

Opakowanie i dodatki

Opakowanie ciekawe i przykuwające uwagę. Mamy wrażenie, że zawartością jest coś ekskluzywnego i niestandardowego.

Zawartość opakowania dość skromna:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• 4 kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Elastyczny mostek SLI,
• Przedłużenia złączy panelu przedniego obudowy,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Budowa

Płyta została wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Cechuje ją nowatorskie rozwiązanie firmy ASUS -  Thermal Armor. W wolnym tłumaczeniu jest to zbroja termiczna, która ma zapewniać lepszą wydajność odprowadzania ciepła z płyty głównej. Zapewnia to także nieprzeciętny wygląd. Płyta posiada pięć białych złączy wentylatorów, z czego jedno jest 4-pinowe, a reszta 3-pinowa.

Bez „zbroi” płyta prezentuje się równie ciekawie. Demontujemy ją odkręcając kilka śrubek. Płytka drukowana jest czarna, sloty i złącza brązowe. Radiatory w tych samych barwach.

Wokoło socketu produkcji firmy Lotes nie dojrzymy wielu elementów poza dużymi radiatorami. W rogu płyty znajdziemy złącze zasilania 8-pin.

Sloty DDR3 posiadają zatrzaski z jednej strony co jest charakterystyczne dla konstrukcji ASUSa. Są one umieszczone dość blisko podstawki LGA1155 co może utrudniać instalację modułów pamięci z wyższymi radiatorami przy zamontowanym dużym coolerze CPU. Przy krawędzi PCB umieszczono złącze zasilania 24-pin oraz przełącznik TPU.

W  dolnej części PCB umieszczono złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji dwa PCI Express x16, trzy PCI-E x1 oraz jedno PCI. Pod slotami umieszczono złącza: audio, USB i FireWire przedniego panelu obudowy. Dalej jest także COM.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony dużym radiatorem. Mamy tutaj również osiem złączy SATA (cztery zdolne do pracy w standardzie SATA3), złącza przedniego panelu obudowy oraz zworkę do czyszczenia ustawień BIOSu. W oddali widać baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu (między slotami PCI-E). Ponad złączami SATA umieszczono USB 3.0 przedniego panelu obudowy.

Ukryte złącze wentylatora znajdziemy pod „przykrywką”.

Na chłodzenie SABERTOOTH składają się trzy radiatory. Sprawiają one wrażenie masywnych. Dwa przykrywają sekcję zasilania. Materiał przewodzący to taśma termoprzewodząca.

W przypadku chipsetu „łącznikiem” jest szara pasta termoprzewodząca.

Radiatory na sekcji zasilania są zamocowane za pomocą plastikowych kołeczków. Radiator na chipsecie trzyma się dzięki metalowym śrubkom.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 dla klawiatury lub myszki,
• 8 portów USB 2.0,
• 2 porty USB 3.0 (niebieskie),
• FireWire,
• Dwa eSATA3,
• RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych i optyczne SPDIF).

ASUS P67 SABERTOOTH c.d.

EFI BIOS

EFI BIOS jest bardzo podobny do tego na płycie ASUS P8P67, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W tym przypadku uzyskany wynik to 105,1 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4900 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-7 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. ASUS SABERTOOTH dobrał opóźnienia 10-10-10-30 1T, czyli dość „długie”, ponieważ testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są duże przez co montaż zestawu chłodzenia CPU w wielu przypadkach będzie trudny i czasochłonny.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w wygodnych miejscach. Jeden z nich umieszczono w centrum płyty, dzięki czemu łatwo podłączymy tutaj np. wentylator z tylnej ścianki obudowy.

Podłączanie zasilania 8-pin jest wygodne, ponieważ umieszczono je bezpośrednio przy brzegu PCB.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to najlepsze miejsce.

Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Zamontowanie karty graficznej z dwuslotowym chłodzeniem w drugim złączu PCI-E x16 mocno utrudnia dostęp do złączy umieszczonych przy brzegu PCB.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła.

Gigabyte P67A-UD5

Opakowanie i dodatki

Kolejna płyta główna Gigabyte z wyższej półki, a więc opakowanie w ciemnych barwach.

Zawartość opakowania prezentuje się następująco:

• Instrukcje obsługi,
• Dwa kable SATA,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść,
• Mostek SLI.

W naszym egzemplarzu zabrakło płyty ze sterownikami i oprogramowaniem, ale w wersji sklepowej powinniśmy ją otrzymać. Jak na tą klasę sprzętu UD5 nie zachwyca bogactwem dodatków.

Budowa

Płyta główna jest wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Laminat ma kolor czarny. Sloty i złącza wykonano w tej samej barwie. Mamy do dyspozycji aż sześć złączy wentylatorów. Dwa z nich są 4-pionwe, a reszta 3-pinowa.

Socket jest produkcji firmy Foxconn.  W okolicach podstawki procesora znajdziemy również złącze zasilania 8-pin. 20-fazową sekcję zasilania przykrywają dwa duże i masywne radiatory połączone rurką heat-pipe.

Sloty na pamięci DDR3 umieszczono dość blisko podstawki na procesor. Może to powodować problemy z montażem bardziej rozbudowanych coolerów CPU. Blisko krawędzi płyty znajdziemy złącze zasilania 24-pin, bateria podtrzymująca ustawienia BIOSu oraz 3 przyciski. Największy z nich służy do uruchamiania komputera. Dwa mniejsze to odpowiednio: restart i CLR_CMOS (czyszczenie ustawień BIOSu). Są one bardzo małe, a dostęp do nich jest utrudniony.

W dolnej partii płyty znajdziemy złącza kart rozszerzeń. Trzy PCI Express x16 są zdolne do obsługi 2-Way CrossFire oraz NVIDIA SLI. Oznaczenie x16 wcale nie oznacza, że wszystkie pracują z tą przepustowością. Pierwszy od góry może wykorzystać całą „długość” szyny, jednak kolejny ma ograniczenie do x8, a ostatni do x4. UD5 udostępnia również dwa PCI-E x1. Pierwszy slot jest umieszczony tak wysoko, że odległość od radiatora jest minimalna. Jesteśmy więc ograniczeni do najkrótszych kart rozszerzeń x1, ponieważ kolejne złącze o tej przepustowości zostanie zasłonięte przez kartę graficzną zainstalowaną w złączu PCI-E x16. Mamy do dyspozycji również dwa PCI. Jak widać Gigabyte nie ułatwia życia swoim użytkownikom. Bogata w złącza konstrukcja jest bardzo skomplikowana. 3 sloty PCI-E na karty graficzne to zbyt wiele jak na chipset P67, który jest zdolny obsłużyć tylko dwie karty graficzne. A więc po co ten przepych?

Dolna krawędź udostępnia FireWire front panelu obudowy. W oddali widać dwa złącza USB 3.0 wyprowadzane w to samo miejsce.ałą "PU.

Prawa strona, dolnej partii płyty głównej, zawiera chipset P67 przykryty szaro-niebieskim radiatorem. W tych okolicach umieszczono również sześć SATA (w tym dwa SATA3 - białe), 2 kości BIOSu (tzw. DualBIOS). Znajdziemy tutaj również dwa złącza USB 2.0 na przedni panel obudowy.

Na chłodzenie płyty głównej składają się łącznie 4 radiatory. Dwa na sekcji zasilania, jeden na chipsecie, a środkowy to niejako atrapa chłodzenia. Po prostu jest połączony taśmą termoprzewodzącą z… PCB.

Radiatory są mocowane za pomocą plastikowych kołeczków.

Tylny panel wejść/wyjść:

• PS/2 (mysz lub klawiatura),
• 4x USB 2.0,
• 2x USB 3.0 (niebieskie),
• wyjście cinch SPDIF,
• optyczne wyjście SPDIF,
• 2x eSATA3,
• RJ-45,
• Złącza IEEE 1394a (FireWire),
• 6 złączy audio.

Gigabyte P67A-UD5 c.d.

BIOS

BIOS jest taki sam jak na płycie głównej Gigabyte P67A-UD3, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-UD5 uzyskany wynik to 104,2 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie UD5 jest zaskakujące - tylko 4589 MHz. Niższe modele tego producenta uzyskiwały lepsze wyniki. Nie wiemy dlaczego na UD5 procesor i5, tak źle się podkręca.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-9 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. Gigabyte P67A-UD5 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco trudna, ponieważ wokoło socketu umieszczono ogromne radiatory.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w różnych miejscach obszarach płyty głównej. Jest ich dużo, więc nikt nie powinien narzekać. Wygodne jest podłączanie zasilania 24-pin. Sporna jest kwestia podłączania 8-pin, ponieważ złącze jest blisko radiatora, jednak ten ma wcięcie ułatwiające dostęp do zasilania. Podłączanie wtyczki 8-pin uznajemy za względnie wygodne.

Złącze przedniego panelu audio jest umieszczone w tak niepraktycznym miejscu, że „ręce opadają”. Trzeba się naszukać, by wypatrzyć to złącze. Wprawne oko znajdzie je po lewej stronie, centralnej części PCB, pomiędzy radiatorem a tylnym panelem wejść i wyjść. Kto z Was ma tak giętkie palce, by się tam dostać? ;-)

Sloty PCI Express x16 są od siebie odpowiednio oddalone, umożliwiając instalację połączonych kart graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza są obrócone o 90 stopni.

Po zainstalowaniu karty graficznej w drugim slocie PCI Express x16 dostęp do SATA nadal jest możliwy.

Sytuacja mocno się komplikuje, gdy obsadzimy trzecie złącze PCI-E x16. Zasłonięte zostają wszystkie złącza umieszczone przy dolnej krawędzi PCB. W ten sposób upewniliśmy się, że trzecie złącze x16 jest tylko i wyłącznie „bajerem” mającym przyciągnąć klientów na „mega-wypasioną” konstrukcję ;-)

Gigabyte P67A-UD5 sprawia wrażenie konstrukcji masywnej oraz skomplikowanej. Niektóre złącza są niepotrzebne i tylko płacimy za nie dodatkowe pieniądze.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia większych problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

ASUS P8P67 WS Revolution

Opakowanie i dodatki

Pudełko podobne jak w przypadku nieco niższych modeli ASUS z P67. Jest ono jednak nieco większe i posiada dodatkowe elementy m.in. otwieraną ściankę z wypisanymi technologiami i funkcjami zastosowanymi w WS Revolution.

Zawartość opakowania to prawdziwa rewolucja:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• 7 kabli SATA z kątowymi wtyczkami,
• Jeden standardowy kabel SATA,
• Elastyczny mostek SLI,
• Sztywny mostek 3-Way SLI,
• Śledź z 2x USB 3.0 i eSATA,
• Śledź ze złączem COM,
• Konwerter zasilania molex > 2x SATA,
• Przedłużenia złączy panelu przedniego obudowy,
• Przedłużenie z przyciskami power, reset i wyświetlaczem diagnostycznym,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Ciekawym dodatkiem jest przedłużenie z przyciskami power i reset. Co ciekawe – w naszym egzemplarzu nie udało się uruchomić zestawu tym gadżetem.

Budowa

Płyta została wykonana w standardzie ATX (305x245mm). Cechuje ją wielobarwna kolorystyka slotów i złączy na czarnej płytce drukowanej. Płyta zwiera pięć białych złączy wentylatorów, z czego cztery są 4-pinowe, a reszta 3-pinowa.

Wokoło socketu produkcji firmy Lotes, widzimy sekcję zasilania chłodzoną dużymi szarymi radiatorami. W rogu płyty znajdziemy złącze zasilania 8-pin.

Sloty DDR3 posiadają zatrzaski z jednej strony co jest charakterystyczne dla konstrukcji ASUSa. Są one umieszczone dość blisko podstawki LGA1155 co może utrudniać instalację modułów pamięci z wyższymi radiatorami przy zamontowanym dużym coolerze CPU. Przy krawędzi PCB umieszczono złącze zasilania 24-pin, molex oraz USB przedniego panelu obudowy. Róg płyty oferuje również przełącznik TPU.

W  dolnej części PCB umieszczono złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji cztery PCI Express x16 oraz trzy PCI-E x1 (białe). Nie ma ani jednego PCI. Pod slotami umieszczono złącza audio, USB i FireWire przedniego panelu obudowy. Jest także COM i TPM.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony małym i prostym radiatorem. Dalej mamy osiem złączy SATA (cztery zdolne do pracy w standardzie SATA3), złącza przedniego panelu obudowy oraz dwa porty USB. Widzimy także baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu (między slotami PCI-E) i zworkę do resetowania jego ustawień.

Na chłodzenie WS Revolution składają się łącznie cztery radiatory. Charakteryzują się one finezyjnymi kształtami oraz szarą kolorystyką.

Dwa z nich przykrywają sekcję zasilania. Materiałem przewodzącym jest taśma termoprzewodząca.

W przypadku chipsetu „łącznikiem” jest szara pasta termoprzewodząca.

NF200 również wymaga chłodzenia. Układ ten umożliwia pracę kart graficznych w trybach nieobsługiwanych przez chipset P67. Układ logiki Intela pozwala na pracę połączonych kart z prędkością x8/x8. Dzięki NF200 możliwe będzie ustawienie x16/x16. Nie znamy szczegółów dotyczących pracy 3-Way SLI czy CrossFireX.

Radiatory są zamocowane za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 dla klawiatury lub myszki,
• 8 portów USB 2.0,
• 2 porty USB 3.0 (niebieskie),
• FireWire,
• Dwa RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych i 2 optyczne SPDIF).

Zabrakło nam tutaj eSATA oraz nadajnika Bluetooth, który był obecny we wcześniej opisywanych konstrukcjach ASUSa.

ASUS P8P67 WS Revolution c.d.

EFI BIOS

EFI BIOS jest bardzo podobny do tego na płycie ASUS P8P67, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku WS Revolution uzyskany wynik to 104,9 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 4600 MHz. Wynik niski jak na tak bogato wyposażoną konstrukcję.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-7 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. ASUS WS Revolution dobrał opóźnienia 10-10-10-30 1T, czyli dość „długie”, ponieważ testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są duże przez co montaż zestawu chłodzenia CPU w wielu przypadkach będzie trudny i czasochłonny.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w wygodnych miejscach. Jeden z nich umieszczono blisko panelu wejść i wyjść, dzięki czemu łatwo podłączymy tutaj np. wentylator z tylnej ścianki obudowy.

Podłączanie zasilania 8-pin jest stosunkowo wygodne, jednak umieszczono go „na styk” między radiatorami na sekcji zasilania a panelem wejść i wyjść. Do tego dochodzi otwór montażowy, przez co złącze 8-pin nie jest umieszczone bezpośrednio przy brzegu PCB.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to najlepsze miejsce.

Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Instalacja karty graficznej w 3. slocie blokuje dostęp do baterii podtrzymującej ustawienia BIOSu.

Zamontowanie karty graficznej z dwuslotowym chłodzeniem w ostatnim złączu PCI-E x16 blokuje dostęp do wszystkich złączy przy brzegu PCB.

Producent zastosował cztery diody LED podświetlające logo ASUS umieszczone pomiędzy slotami PCI Express.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła.

ASUS P67 Maximus IV Extreme

Opakowanie i dodatki

Do opakowań produktów ASUS z serii ROG (Republic of Gamers) zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Duże czerwone opakowanie na sam jego widok wzbudza niemałe emocje. Dzięki otwieranej przedniej ściance możemy podziwiać Maximusa bez otwierania pudełka.

Zawartość opakowania taka, jak przystało na produkt z najwyższej półki:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Zaślepka z logo ROG,
• 8 kabli SATA z kątowymi wtyczkami,
• Śledź z dwoma złączami USB 2.0,
• Elastyczny mostek SLI,
• Elastyczny mostek CF,
• Sztywny mostek 3-Way SLI,
• RC Bluetooth,
• Dwie sondy do pomiaru temperatur,
• Kabel USB-USB (ROG Connect),
• Przedłużenia służące do ułatwienia dokonania pomiarów napięć,
• Przedłużenia złączy panelu przedniego obudowy,
• Cztery plastikowe opaski zaciskowe,
• Naklejka z logo ROG,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Budowa

Płyta została wykonana w standardzie ATX (305x269mm). Cechuje ją wielobarwna czarno-czerwona kolorystyka slotów i złączy na czarnej płytce drukowanej. Płyta zwiera aż 7 czarnych złączy wentylatorów. Wszystkie są 4-pinowe.

Wokoło socketu produkcji firmy Lotes nie dojrzymy wielu elementów poza dużymi radiatorami. Warto jednak zwrócić uwagę na dodatkowe zasilanie molex oraz USB 3.0 przedniego panelu obudowy. Złącze zasilania 8-pin jest umieszczone w wygodnym miejscu – blisko rogu PCB.

Sloty DDR3 posiadają zatrzaski z jednej strony co jest charakterystyczne dla konstrukcji ASUSa. Są one umieszczone dość blisko podstawki LGA1155 co może utrudniać instalację modułów pamięci z wyższymi radiatorami przy zamontowanym dużym coolerze CPU. Przy krawędzi PCB umieszczono złącze zasilania 24-pin, przełącznik TPU, punkty pomiarów napięć, przyciski power i reset, wyświetlacz diagnostyczny, GO_Button oraz przełączniki slotów PCI Express x16 i LN2 mode (tryb podkręcania z użyciem ciekłego azotu).

W  dolnej części PCB umieszczono złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji cztery PCI Express x16 i po jednym PCI-E x1 oraz x4. Nie ma żadnego PCI. Pod slotami umieszczono dodatkowe zasilanie poprzez molex oraz złącza: audi i USB przedniego panelu obudowy. Pomiędzy slotami PCI-E widać baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu.

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 chłodzony czarnym radiatorem. Mamy tutaj również osiem złączy SATA (cztery zdolne do pracy w standardzie SATA3), złącza przedniego panelu obudowy oraz zworkę do czyszczenia ustawień BIOSu. Widać tutaj także dwie kości BIOSu oraz czerwony przycisk służący do przełączania się między nimi.

Na chłodzenie Maximusa składają się cztery radiatory. Sprawiają one wrażenie masywnych i takie są w rzeczywistości. Dwa przykrywają sekcję zasilania. Materiał przewodzący to taśma termoprzewodząca.

W przypadku chipsetu i NF200 „łącznikiem” jest pasta termoprzewodząca. Układ NF200 umożliwia pracę kart graficznych w trybach nieobsługiwanych przez chipset Intel P67. Układ logiki Intela pozwala na pracę połączonych kart z prędkością x8/x8. Dzięki NF200 możliwe będzie ustawienie x8/x16/x16.

Radiatory na sekcji zasilania są zamocowane za pomocą metalowych śrubek przykręcanych od góry. Z tyłu PCB radiatory są mają dodatkową podporę w postaci backplate. Radiator na chipsecie i NF200 trzyma się dzięki metalowym śrubkom przykręcanym z tyłu płyty głównej.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 dla klawiatury lub myszki,
• 1 port USB 2.0,
• 8 portów USB 3.0 (niebieskie),
• Dwa eSATA3,
• Dwa RJ-45,
• Złącza audio (6 standardowych i optyczne SPDIF).

Znajdziemy tutaj także przycisk pełniący funkcję zworki do czyszczenia ustawień BIOSu. Na zdjęciu widać także podłączony moduł RC Bluetooth.

ASUS P67 Maximus IV Extreme c.d.

EFI BIOS

EFI BIOS jest podobny do tego na płycie ASUS P8P67, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu. Co prawda w EFI Maximusa znajdziemy więcej opcji, jednak są to tylko „bajery” typu poprawa kalibracji napięć (vdroop) czy możliwość ustawienia wielu innych, mało wpływających na OC czynników. EFI ma Maximus IV Extreme jest bardzo bogate, jednak dodatkowe opcje z pewnością nie są warte dodatkowej strony opisu. Podkręcanie procesorów Sandy Bridge sprowadza się do zmiany zaledwie kilku opcji – nie potrzebujemy rozbudowanych narzędzi.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku Maximusa uzyskany wynik to 104,7 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na tej płycie to 5000 MHz.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-7 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. ASUS Maximus IV Extreme dobrał opóźnienia 10-10-10-30 1T, czyli dość „długie”, ponieważ testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco utrudniona. Radiatory sekcji zasilania są duże przez co montaż zestawu chłodzenia CPU w wielu przypadkach będzie trudny i czasochłonny.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w wygodnych miejscach. Dwa z nich umieszczono blisko panelu wejść/wyjść, dzięki czemu łatwo podłączymy tutaj np. wentylatory z tylnej ścianki obudowy.

Podłączanie zasilania 8-pin jest wygodne, ponieważ umieszczono je bezpośrednio przy brzegu PCB.

Odpowiednie jest położenie złącza przedniego panelu audio oraz USB. Dolna krawędź płyty głównej to najlepsze miejsce. Jednak mamy zastrzeżenia co do USB 3.0 front panelu obudowy. Złącze zostało umieszczone pomiędzy radiatorem NF200 a panelem wejść i wyjść. Po zamontowaniu karty graficznej dostęp jest mocno utrudniony.

Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza SATA zostały obrócone o 90 stopni.

Zamontowanie karty graficznej z dwuslotowym chłodzeniem w ostatnim złączu PCI-E x16 mocno utrudnia dostęp do złączy umieszczonych przy brzegu PCB.

Logo ROG na radiatorze NF200 jest podświetlane na czerwono. Kolejne „świecidełka” to przyciski power i reset.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła.

Gigabyte P67A-UD7

Opakowanie i dodatki

Następna płyta główna Gigabyte z wyższej półki, a więc opakowanie w ciemnych barwach. Jest to najwyższy model w obecnej ofercie tego producenta, więc opakowanie jest „full-wypas”.

Zawartość opakowania:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Trzy kable SATA zwykłe i jeden z wtyczką kątową,
• Mostek SLI,
• Twardy mostek 3-Way SLI,
• Śledź w miejsce kart rozszerzeń ze złączami eSATA,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Jedna z najdroższych konstrukcji w naszym teście wbrew pozorom nie udostępnia ogromnej ilości dodatków. Jest to praktycznie to samo co w UD5 plus dodatkowy mostek SLI oraz śledź z eSATA.

Budowa

Płyta główna jest wykonana w standardzie ATX (305x244mm). Laminat ma kolor czarny. Sloty i złącza wykonano w tej samej barwie. Mamy do dyspozycji aż sześć złączy wentylatorów. Dwa z nich są 4-pionwe, a reszta 3-pinowa.

Socket jest produkcji firmy Foxconn.  W okolicach podstawki procesora znajdziemy również złącze zasilania 8-pin. 24-fazową sekcję zasilania przykrywają dwa duże i masywne radiatory połączone rurką heat-pipe.

Sloty na pamięci DDR3 umieszczono dość blisko podstawki na procesor. Może to powodować problemy z montażem bardziej rozbudowanych coolerów CPU. Blisko krawędzi płyty znajdziemy złącze zasilania 24-pin oraz 3 przyciski. Największy z nich służy do uruchamiania komputera. Dwa mniejsze to odpowiednio: restart i CLR_CMOS (czyszczenie ustawień BIOSu). Są one bardzo małe, a dostęp do nich jest nieco trudny.

W dolnej partii płyty znajdziemy złącza kart rozszerzeń. Cztery PCI Express x16 są zdolne do obsługi 3-Way CrossFire oraz NVIDIA SLI. Oznaczenie x16 wcale nie oznacza, że wszystkie pracują z tą przepustowością. Pierwsze dwa mogą wykorzystać całą „długość” szyny, jednak kolejne są ograniczone do x8. UD7 udostępnia również jedno PCI-E x1. Pierwszy slot jest umieszczony tak wysoko, że odległość od radiatora jest minimalna. Jesteśmy więc ograniczeni do najkrótszych kart rozszerzeń x1, ponieważ kolejne złącze o tej przepustowości zostanie zasłonięte przez kartę graficzną zainstalowaną w złączu PCI-E x16. Mamy do dyspozycji również dwa PCI. Jak widać Gigabyte nie ułatwia życia swoim użytkownikom. Bogata w złącza konstrukcja jest bardzo skomplikowana. 4 sloty PCI-E na karty graficzne to zbyt wiele jak na chipset P67, który jest zdolny obsłużyć tylko dwie karty graficzne. Nie jest pewne czy po połączeniu kart graficznych będą one pracowały w trybie x16/x16. Na stronie producenta nie ma informacji o zastosowaniu np. układu NF200 znanego z P55A-UD7. Jednakże pomiędzy socketem a slotami PCI-E znaleźliśmy układ scalony wyglądem przypominający NF200. Nie udało nam się niestety sprawdzić czy UD7 umożliwia pracę Multi-GPU x16/x16.

Dolna krawędź udostępnia FireWire front panelu obudowy. W oddali widać dwa złącza USB 3.0 wyprowadzane w to samo miejsce.

Prawa strona, dolnej partii płyty głównej, zawiera chipset P67 przykryty szaro-złotym radiatorem. W tych okolicach umieszczono również osiem SATA (w tym dwa SATA3 - białe), 2 kości BIOSu (tzw. DualBIOS), baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu oraz wyświetlacz diagnostyczny. Znajdziemy tutaj również dwa złącza USB 2.0 na przedni panel obudowy.

Na chłodzenie płyty głównej składają się łącznie 4 radiatory. Dwa na sekcji zasilania, jeden na chipsecie, a środkowy przykrywa układ NF200.

Radiatory są mocowane za pomocą metalowych śrubek.

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 (mysz lub klawiatura),
• 2x USB 2.0,
• 6x USB 3.0 (niebieskie),
• wyjście cinch SPDIF,
• optyczne wyjście SPDIF,
• 2x RJ-45,
• 2x eSATA3,
• Złącza IEEE 1394a (FireWire),
• 6 złączy audio.

Gigabyte P67A-UD7 c.d.

BIOS

BIOS jest taki sam jak na płycie głównej Gigabyte P67A-UD3, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-UD7uzyskany wynik to 104,2 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie UD7 to 4988 MHz. Świetnie.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-9 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. Gigabyte P67A-UD7 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco trudna, ponieważ wokoło socketu umieszczono ogromne radiatory.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w różnych miejscach obszarach płyty głównej. Jest ich dużo, więc nikt nie powinien narzekać. Wygodne jest podłączanie zasilania 24-pin. Sporna jest kwestia podłączania 8-pin, ponieważ złącze jest blisko radiatora, jednak ten ma wcięcie ułatwiające dostęp do zasilania. Podłączanie wtyczki 8-pin uznajemy za względnie wygodne.

Złącze przedniego panelu audio jest umieszczone w tak niepraktycznym miejscu, że „ręce opadają”. Trzeba się naszukać, by wypatrzyć to złącze. Wprawne oko znajdzie je po lewej stronie, centralnej części PCB, pomiędzy radiatorem a tylnym panelem wejść i wyjść. Kto z Was ma tak giętkie palce, by się tam dostać? ;-)

Sloty PCI Express x16, które pracują z tą przepustowością, są od siebie odpowiednio oddalone, umożliwiając instalację połączonych kart graficznych z rozbudowanymi systemami chłodzenia. Podłączanie dysków i napędów jest możliwe nawet przy długich kartach graficznych, ponieważ złącza są obrócone o 90 stopni.

Sytuacja mocno się komplikuje, gdy obsadzimy ostatnie złącze PCI-E x16 (w praktyce x8). Zasłonięte zostają wszystkie złącza umieszczone przy dolnej krawędzi PCB. W ten sposób upewniliśmy się, że tak duża liczba PCI-E jest tylko i wyłącznie „bajerem” mającym przyciągnąć klientów na „mega-wypasioną” konstrukcję ;-)

Gigabyte P67A-UD7 sprawia wrażenie konstrukcji masywnej oraz skomplikowanej. Niektóre złącza są niepotrzebne i tylko płacimy za nie dodatkowe pieniądze.

W codziennym użytkowaniu płyta główna nie sprawia większych problemów. Jej praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

MSI Big Bang-Marshal

Opakowanie i dodatki

Najwyższa w ofercie MSI płyta główna została zapakowana w dużym pudełku. Wymiary są podobne jak w przypadku Gigabyte UD7. Opakowanie Marshal’a mieni się w kolorach. Grafiki wyglądają ciekawie i przyciągają uwagę.

Zawartość opakowania:

• Instrukcje obsługi,
• Płyta ze sterownikami i oprogramowaniem,
• Standardowy kabel SATA,
• Dwa kable SATA z kątowymi wtyczkami,
• Dwie przejściówki zasilania molex > SATA,
• Mostek SLI,
• Śledź w miejsce kart rozszerzeń ze złączami eSATA,
• Dwa śledzie w miejsce kart rozszerzeń z dwoma złączami USB 3.0,
• MSI OC Dashboard,
• Zestaw MSI M-Connector,
• Wyprowadzenia do pomiaru napięć,
• Zaślepka w miejsce kart rozszerzeń,
• Zaślepka panelu wejść/wyjść.

Opakowanie po brzegi jest wypchane dodatkami. Otrzymując tak bogate wyposażenie klient jest przekonany, że wybrał produkt z najwyższej półki

Budowa

Płyta główna jest wykonana w standardzie ATX (264x345mm). Laminat ma kolor czarny. Sloty i złącza wykonano w dwóch barwach – niebieskiej i czarnej. Mamy do dyspozycji aż osiem złączy wentylatorów. Trzy z nich są 4-pionwe, a reszta 3-pinowa.

Socket jest produkcji firmy Lotes.  W okolicach podstawki procesora znajdziemy dwa złącza zasilania 8-pin. Bardzo rozbudowaną, cyfrową sekcję zasilania przykrywają dwa duże radiatory połączone rurką heat-pipe.

Elementy sekcji zasilania są widoczne również na drugiej stronie PCB. Niskie i ułożone blisko siebie elementy pozwalają na łatwe zaizolowanie okolic procesora w momencie stosowania ekstremalnego chłodzenia (np. ciekłym azotem).

Sloty na pamięci DDR3 umieszczono dość blisko podstawki na procesor. Może to powodować problemy z montażem bardziej rozbudowanych coolerów CPU. Blisko banków na pamięci znajdziemy złącze zasilania 24-pin. Nieco dalej dwa złącza USB 3.0 przedniego panelu obudowy, punkty pomiarów napięć oraz przełączniki PCI-Express.

W dolnej partii płyty znajdziemy złącza kart rozszerzeń. Mamy do dyspozycji tylko PCI-Express o „szerokości” x16. Łącznie jest ich osiem sztuk, co robi wrażenie. Jednak warto zaznaczyć iż tylko dwa z nich są zdolne do pracy z przepustowością x16. Kolejne dwa to x8, a reszta – x1. Więc „nie taki diabeł straszny, jak go malują” ;-) .

Ponad slotami PCI-E znajdziemy złącze dodatkowego ich zasilania (6-pin, jak do kart graficznych). Pod PCI-E mamy audio oraz FireWire przedniego panelu obudowy. Jest również złącze COM. W rogu PCB natkniemy się również na X-Fi MB2, czyli układ scalony Realtek odpowiedzialny za dźwięk. Jest on przykryty czarnym kawałkiem metalu.

Wróćmy jednak do złączy PCI Express. Istnieje możliwość wyłączania poszczególnych sztuk w prawym górnym rogu płyty, co opisaliśmy wcześniej. Producent ponad slotami PCI-E zainstalował układ Lucid Hydra LT22102 chłodzony radiatorem. Jest on znany z wcześniejszych modeli z serii Big Bang. Dzięki niemu możliwe jest łącznie kart graficznych różnych producentów (np. AMD Radeon + NVIDIA GeForce).

Prawa strona zawiera chipset Intel P67 przykryty szaro-niebieskim radiatorem. W tych okolicach umieszczono również osiem SATA (w tym cztery SATA3 - białe), baterię podtrzymującą ustawienia BIOSu, wyświetlacz diagnostyczny, przyciski (power, reset, OC Genie i Multi BIOS). Znajdziemy tutaj również trzy złącza USB 2.0 wyprowadzane na przedni panel obudowy. Warto zwrócić szczególną uwagę na przycisk Multi BIOS, który po raz pierwszy spotykamy w konstrukcji MSI. Działa on podobnie jak w przypadku tego typu technologii w płytach Gigabyte czy ASUS. OC Genie to auto-podkręcanie, czego my oczywiście nie używamy ;-) .

Za kontrolę dodatkowych złączy SATA odpowiada układ scalony Marvell. Dwa „scalaki” NEC kontrolują USB 3.0.

Na chłodzenie płyty głównej składa się łącznie 5 radiatorów. Dwa na sekcji zasilania, jeden na chipsecie, kolejny odprowadza ciepło z układu Lucid Hydra, a najmniejszy z kontrolera dźwięku Realtek.

Wszystkie radiatory są mocowane za pomocą metalowych śrubek.

Warto również zwrócić uwagę na dużą ilość diod na płycie Big Bang-Marshal. Niektóre z nich ilustrują aktywne fazy zasilania procesora, inne aktywność PCI-E, kolejne pamięci. Z płyty zrobiła się mała choinka :-) .

Panel wejść/wyjść:

• PS/2 (mysz lub klawiatura),
• 2x USB 2.0,
• 8x USB 3.0 (niebieskie),
• wyjście cinch SPDIF,
• optyczne wyjście SPDIF,
• 2x RJ-45,
• 2x eSATA3,
• IEEE 1394a (FireWire),
• 6 złączy audio.

MSI Big Bang-Marshal c.d.

ClickBIOS (EFI)

ClickBIOS jest taki bardzo podobny jak na płycie głównej MSI P67-GD55, dlatego odsyłamy do wcześniejszego opisu.

Podkręcanie

Pierwszy test to maksymalne taktowanie BCLK. Nowe procesory Intel posiadają blokadę uniemożliwiającą ustawianie wysokiej wartości Base Clock. Jednakże kilkuprocentowy przyrost tej wartości jest możliwy. W przypadku P67A-UD7uzyskany wynik to 104,2 MHz.

Teraz kolej na podkręcanie procesora Intel Core i5-2500K. Dzięki odblokowanemu mnożnikowi rdzeni możliwe jest podkręcanie do wysokich wartości. Najwyższe, stabilne taktowanie uzyskane na płycie UD7 to 4988 MHz. Świetnie.

Następne w kolejce są pamięci. Ich potencjał podkręcania także zależy od płyty głównej. Staraliśmy się zmniejszyć opóźnienia przy standardowym taktowaniu pamięci, ale przy napięciu 1,9 V. Uzyskane timingi to CL6-7-6-9 1T (standardowo CL8-8-8-21 2T).

Sprawdziliśmy także czy testowana płyta główna poradzi sobie z taktowaniem DDR3-2133. Opóźnienia w BIOSie zostawiliśmy na auto, a napięcie zasilające moduły wynosiło 1,9 V. Gigabyte P67A-UD7 dobrał opóźnienia 9-9-9-24 1T, czyli stosunkowo niskie zważając, że testowe G.Skille standardowo pracują przy DDR3-1600 CL8 1,65V.

Użytkowanie

Instalacja chłodzenia procesora jest nieco utrudniona, ponieważ wokoło socketu umieszczono duże radiatory.

Złącza wentylatorów zostały umieszczone w różnych obszarach płyty głównej. Jest ich dużo, więc nikt nie powinien narzekać. Dość wygodne jest podłączanie zasilania 24-pin oraz obu 8-pin. Dostęp do złącza 6-pin dodatkowe zasilania PCI-E uznajemy za względnie dobry.  

Złącza przedniego panelu są umieszczone w odpowiednich miejscach. Dostęp do nich nie jest utrudniony.

Instalacja kart graficznych w slotach od pierwszego do przedostatniego nie niesie ze sobą żadnych konsekwencji. Jest to możliwe dzięki dużym wymiarom PCB.

Po zamontowaniu karty graficznej (z chłodzeniem dwuslotowym) w ostatnim slocie dostęp do wszystkich elementów dolnej części płyty głównej jest niemożliwy.

MSI Big Bang-Marshal jest konstrukcją bardzo skomplikowaną i rozbudowaną. Świadczy o tym m.in. ogromna ilość slotów PCI Express, wielka sekcja zasilania, układ Lucid Hydra, a także duża ilość złączy SATA. Na pierwszy rzut oka widać, że jest to jedna z najlepszych na świecie płyt głównych z socketem LGA1155.

W codziennym użytkowaniu Marshal nie sprawia problemów. Praca jest stabilna i pewna. Chłodzenia bardzo dobrze sobie radzą z odprowadzaniem ciepła, nie przegrzewają się.

Platforma testowa, metodologia

Platforma testowa

Procesor	Intel Core i5-2500K
Chłodzenie procesora	Scythe Yasya
Pamięć	G.Skill PI 2x1GB DDR3-1600 CL8
Karta graficzna	XFX HD5870
Dysk twardy	Seagate Constellation 2,5" 500GB SATA2
Zasilacz	GlacialPower 650W
System operacyjny	Windows 7 Ultimate 32-bit

Monitor do platformy testowej dostarczyła firma:

Metodologia

Testy wydajności zostały wykonane przy standardowych taktowaniach wszystkich podzespołów. W BIOSie/EFI wyłączone zostały usługi takie jak Turbo, C1E, EIST (zmieniają one taktowanie procesora w czasie rzeczywistym). Mnożnik procesora ustawiono na x33 (domyślny). Pamięci pracowały na profilu X.M.P. (DDR3-1600 CL8 1,65 V). Karta graficzna również pracowała ze standardowymi taktowaniami.

Testy podkręcania polegały na zwiększaniu BCLK przy standardowym taktowaniu oraz przy wyżej wymienionych ustawieniach (wyjątkiem są pamięci - pracowały na ustawieniu "auto"). Wszytkie napięcia były regulaowane automatycznie.

Testy podkręcania procesora wykonano przy podobnych ustawieniach jak przy szukaniu maksymalnego BCLK. Wyjątkiem jest regulacja napięć - wszystkie "na sztywno". Vcore i System Agent Voltage zostały zwiększone odpowiednio do 1,55 V i 1,2 V. Reszta napięć była standardowa. Jeśli na danej płycie głównej ograniczony był zakres napięć to stosowaliśmy wartości najbliższe wyżej wymienionym. Niektóre płyty główne przejawiały tendencję do większych możliwości OC procesora, jednak przy wyższych napięciach. Były to m.in. ASUS Maximus IV Extreme i MSI Big Bang-Marshal. Zwiększyliśmy tutaj nieco napięcie vcore co dało wyższe wyniki podkręcania. Ustawienie tego samego napięcia na innych płytach głównych nie dawało efektów w postaci większej ilości MHz na CPU. Dlatego wykluczamy możliwość "faworyzowania" topowych modeli firm ASUS i MSI.

Wydajność i OC

Wydajność procesora

Tania konstrukcja ASUSa wybija się na szczyt co jest niemałym zaskoczeniem. Następne trzy pozycje są zajomawane przez średnią i niską półkę cenową. Różnice są na tyle małe, że mieszczą się w granicach błędu pomiarowego. Zaskakują drogie konstrukcje, które zajmują ostatnie miejsca. Najwięszym zaskoczeniem jest WS Revolution, który ma dużą stratę do reszty stawki.

W multimediach królują konstrukcje ASRock. Jest to spowodowane m.in. tym, że BCLK jest domyślnie taktowane dokładnie 100 MHz, a nie jak w innych konstrukcjach - 99,8 MHz. Dzięki temu procesor pracuje z wyższym taktowaniem dając nam wyższą wydajność. Po raz kolejny wiele drogich płyt pozostaje w tyle.

Wyniki od 4. miejsca do połowy całego zestawienia różnią się minimalnie. Delikatnie odstają trzy ostatnie modele.

W tym teście obrazowana jest czysta wydajność procesora. Po raz kolejny zwyciężają płyty ASRock. Co ciekawe wszystkie ostatnie miejsca zajmują konstrukcje Gigabyte. Najmniej wydajny okazał się model UD4. Pierwsze dwa modele w zestawieniu wyraźnie wystają ponad resztę.

Po raz kolejny - ASRock górą. Przewaga w tym teście jest miażdżaca - płyty główne tego producenta mocno wybiły się do przodu. Zawdzięczają to także temu, iż odczytane z profilu X.M.P. ustawienia pamięci były nieco lepsze niż u konkurencji (Command Rate ustawiono na 1T, a na innych płytach "automat" dobrał 2T).

Następne 8 modeli różnią pojedyncze punkty - granice błędu pomiarowego. Po raz kolejny wydajnościowo odstają konstrukcje Gigabyte oraz WS Revolurion.

Wydajność pamięci

Po raz kolejny płyty główne ASRock na szczycie. Kolejne są konstrukcje MSI, dalej ASUS. Częśc modeli Gigabyte w połowie stawki, reszta na szarym końcu.

Podkręcanie

Najwyższe stabilne taktowanie BCLK uzyskały płyty główne bardzo mocno zróżnicowane. MSI Big Bang-Marshal jest nabogatszą opcją w naszym zestawieniu, a P8P67 jest jedną z najtańszych konstrukcji. ASUS zaskakuje.

Kolejne dwa miejsca również należą do ASUSa. Kolejne są ASRocki i niewiele gorsze MSI. Płyty główne Gigabyte uzyskują dość słabe wyniki - nie mieszczą się nawet w pierwszej dziesiątce. ASUS Maxiums IV Extreme także rozczarowuje.

Najlepszy model od MSI wyraźnym liderem. Zaraz za nim klasyfikują się Maximus IV Extreme i UD7. Nieco gorsze są następne produkty ASUS, w tym najtańszy model P8P67. Dalej mamy UD4 niewiele odstające od MSI P67A-GD55. Wielkimi przegranymi w teście podkręcania procesora są przede wszystkim ASRock P67 Fatal1ty,  ASRock Extreme6, Gigabyte P67A-UD5 oraz ASUS WS Revolution.

Wydajność i OC - low-end

Wydajność procesora

W każdym przypadku płyta Gigabyte razem z MSI P67A-C45 zostają w tyle. Najwydajniejsze okazują się konstrukcje ASRock. Nieco gorszy jest ASUS.

Wydajność pamięci

Po raz kolejny ASRock górą. Następne są płyty MSI, dalej Gigabyte i na końcu ASUS.

Podkręcanie

Zdecydowanie najlepszą w podkręcaniu jest płyta ASUSa. Delikatnie słabszy jest model GD55 produkcji MSI. Gigabyte po raz kolejny zajmuje ostatnie miejsce.

Wydajność i OC - middle-end

Wydajność procesora

ASRock przoduje w każdym benchmarku. Dobrą wydajność procesora prezentują również MSI P67A-GD80 oraz Intel DP67BG. UD4 to kolejny model Gigabyte, który rozczarowuje.

Wydajność pamięci

Znów zawiedliśmy się na Gigabyte - ostatanie miejsce. W testach pamięci wygrywają ASRocki.

Podkręcanie

Nawet wyższe modele ASRock nie radzą sobie dobrze przy podkrącaniu. Jest to spowodowane brakiem możliwości ustawienia wyższych napięć. W dziedzinie OC po raz kolejny króluje ASUS ze "starszym bratem" P8P67. Honoru broni również Gigabyte P67A-UD4 uzyskując zadowalający wynik podkręcania procesora.

Wydajność i OC - high-end

Wydajność procesora

Co test to inny lider. Różnice wydajności są bardzo małe - często mieszczą się w granicach błędu pomiarowego.

Wydajność pamięci

Palmę pierwszeństwa przejmuje najwyższy model w ofercie MSI, czyli Big Bang-Marshal. Na drugim miejscu uplasował się ASUS Maximus IV Extreme, kolejny jest Gigabyte P67A-UD7 wraz z ASUS P67 WS Revolution. Najmniejszą wydajność pamięci prezentuje model z końcówką UD5 - producentem jest Gigabyte.

Podkręcanie

Zdecydowanym liderem jest MSI Big Bang-Marshal. Zaraz za nim ASUS Maximus IV Extreme. Dalej mamy Gigabyte P67A-UD7. Model SABERTOOTH prezentuje podobny poziom OC jak w konstrukcjach z niższego przedziału cenowego. Wielkimi przegranymi są WS Revolution i UD5 z bardzo słabymi wynikami podkręcania procesora. Warto pamiętać, że najtańsza konstrukcja ASUSa (P8P67) uzyskała wynik 4900 MHz.

Ocena

Płyty oceniamy według przedziałów cenowych, czyli podobnie jak na początku testu przy porównaniu specyfikacji.

Aspekty przez nas oceniane:

• Jakość wykonania - rozmiar płyty, estetyka wykonania, materiał przewodzący na radiatorach, rozmiar i wydajność radiatorów, dodatkowe przyciski, wyświetlacze itp.
• Rozmieszczenie elementów - ilość miejsca wokół socketu, rozmieszczenie slotów i złączy, dostęp do poszczególnych elementów (np. do zworki CLR_COMS)
• Wyposażenie - to co otrzymujemy w pudełku oraz na płycie (sloty, złącza, dodatki)
• Wydajność - wyniki w testach wydajności (w porównaniu do innych modeli w danym przedziale cenowym)
• Potencjał OC - wyniki w testach podręcania (w porównaniu do innych modeli w danym przedziale cenowym), największy nacisk kładziemy na podkręcanie procesora
• Cena - stosunek ceny do jakości i wyposażenia (suma punktów z wcześniejszych ocen w stosunku do ceny w sklepie)

Oceniamy w skali od 0 do 5. Na podstawie ocen i wrażeń z testów przyznajemy wyróżnienia: wydajność, cena/jakość, polecamy. Wyróżnienia obejmują dany przedział cenowy.

Przedział cenowy: 400-600 zł (low-end)

Producent	MSI	Gigabyte	ASRock	MSI	ASRock	ASUS
Model	P67A-C45	P67A-UD3	P67 Pro3	P67A-GD55	P67 Extreme4	P8P67
Jakość wykonania	4	4	4	5	4	5
Rozmieszczenie elementów	4	4	4	4	2	4
Wyposażenie	3	3	2	5	5	4
Wydajność	2	2	5	4	5	4
Potencjał OC	4	3	4	5	4	5
Cena	5	4	5	5	3	4

Wyróżnienia w tym przedziale cenowym otrzymują:

• MSI P67A-C45 oraz ASRock P67 Pro3 za świetny stosunek ceny do jakości
• ASRock P67 Pro3 oraz ASRock P67 Extreme4 za bardzo dobrą wydajność 
• Polecamy MSI P67A-GD55 za najwyższą ogólną ocenę końcową i świetne możliwości podkręcania

Przedział cenowy: 600-800 zł (middle-end)

Producent	Intel	Gigabyte	ASUS	ASRock	ASRock	MSI
Model	DP67BG	P67A-UD4	P8P67 PRO	P67 Extreme6	P67 Fatal1ty	P67A-GD80
Jakość wykonania	4	2	3	5	5	5
Rozmieszczenie elementów	5	4	4	4	4	3
Wyposażenie	2	2	3	4	5	5
Wydajność	4	2	3	5	5	4
Potencjał OC	3	5	5	4	2	2
Cena	5	2	4	5	5	4

Wyróżnienia w tym przedziale cenowym otrzymują:

• Intel DP67BG, ASRock P67 Extreme6 oraz ASRock P67 Fata1ty za świetny stosunek ceny do jakości
• ASRock P67 Extreme6 oraz ASRock P67 Fatal1ty za najlepszą w tym przedziale cenowym wydajność
• Polecamy ASUS P8P67 PRO za bardzo dobry potencjał OC

Modele za 800 zł i więcej (high-end)

Producent	ASUS	Gigabyte	ASUS	ASUS	Gigabyte	MSI
Model	SABERTOOTH	P67A-UD5	WS Revolution	Max. IV Extreme	P67A-UD7	Big Bang-Marshal
Jakość wykonania	5	4	5	5	5	5
Rozmieszczenie elementów	3	3	3	5	4	5
Wyposażenie	4	3	5	5	5	5
Wydajność	3	3	4	5	4	5
Potencjał OC	3	1	2	4	4	5
Cena	5	3	4	5	4	-

Wyróżnienia w tym przedziale cenowym otrzymują:

• ASUS P67 SABERTOOTH za dobry stosunek ceny do jakości
• ASUS P67 Maximus IV Extreme oraz MSI Big Bang-Marshal za najlepszą w tym przedziale cenowym wydajność
• Polecamy MSI Big Bang-Marshal za świetny potencjał OC i najwyższą ocenę końcową
• Polecamy ASUS P67 Maximus IV Extreme za dobry stosunek ceny do jakości, wydajności i potencjału OC

Podsumowanie

Producent i model	Ocena końcowa	Dostarczył
Gigabyte P67A-UD5	56%	Gigabyte Polska (Manejo PR)
Gigabyte P67A-UD4	60%	Gigabyte Polska (Manejo PR)
Gigabyte P67A-UD3	64%	Gigabyte Polska (Manejo PR)
MSI P67A-C45	68%	MSI Polska
Intel DP67BG	72%	Intel Polska (Monday PR)
ASUS P8P67 PRO	72%	ASUS Polska
ASUS SABERTOOTH P67	72%	ASUS Polska
ASRock P67 Pro3	76%	ASRock Polska (Saturo PR)
MSI P67A-GD80	76%	MSI Polska
ASUS P8P67 WS Revolution	76%	ASUS Polska
ASRock P67 Extreme4	80%	ASRock Polska (Saturo PR)
ASRock Fatal1ty P67	84%	ASRock Polska (Saturo PR)
ASUS P8P67	88%	ASUS Polska
ASRock P67 Extreme6	88%	ASRock Polska (Saturo PR)
Gigabyte P67A-UD7	88%	Gigabyte Polska (Manejo PR)
MSI P67A-GD55	92%	MSI Polska
ASUS Maximus IV Extreme	96%	ASUS Polska
MSI P67 Big Bang-Marshal	100%	MSI Polska

Ocena końcowa nie uwzględnia oceny za cenę, ponieważ obecne wartości są zawyżone przez brak płyt na magazynach i w sklepach.

Największym przegranym w naszym teście jest niestety Gigabyte. Zaufana i ceniona firma nie pokazała nic nowego. Obecne konstrukcje to nic innego jak płyty główne ze zmienioną podstawką - z LGA1156 na LGA1155. Pozostał BIOS, budowa płyt jest bardzo podobna jak wcześniej. Jedyna "innowacja" to czarny kolor PCB w droższych modelach.

Sprzęt od MSI jest rozsiany po zestawieniu. Dwie płyty na podium, za co należą się gratulacje. Model GD80 wylądował w połowie zestawienia z podowu niezależnej od nas usterki - nie można było sprawdzić pełnego potencjału OC. Najtańsza konstrukcja od MSI ma być po prostu... tania.

ASUS to największy producent na rynku płyt głównych. Potwierdza to w dzisiejszym teście. Najwyższy model - Maximus IV Extreme - uplasował się na bardzo dobrej 2. pozycji. Rewelacją okazuje się jednak model P8P67, który zajmuje bardzo wysokie miejsce, a jest przecież jedną z najtańszych konstrukcji ASUSa. Gratulacje za tak udaną płytę główną!

Świetnie zaprezentował się również ASRock. Nie są to już tylko tanie płyty. Teraz wraz z niską ceną otrzymujemy coraz lepszą jakość i co ważne - wyższą wydajność. Płyty tego producenta mocno zdominowały nasze testy wydajności. Model Fatal1ty uznajemy za jeden z najładniejszych w naszym teście.