Elegancka obudowa SFF ze szczotkowanym aluminium oraz lustrem, przeznaczona raczej do salonów, ale umożliwiająca montaż długich kart graficznych takich, by zapewnić użytkownikowi rozrywkę nawet w Ultra HD? Oto SilverStone Sugo SG11, którą wzięliśmy tym razem na stół operacyjny.

Wstęp - maluch na salony

To, co ma do zaoferowania obudowa SilverStone Sugo SG11, to nie tylko (jak można nieopatrznie stwierdzić na pierwszy rzut oka) wygląd zewnętrzny. Jest to bardzo mała obudowa typu SFF (Small Form Factor), która równie dobrze może służyć jako HTPC (Home Theater Personal Computer). Wielkość obudowy jest bardzo podobna do innych modeli oferowanych w obrębie rodziny Sugo. Dzięki zgodności z płytami microATX oraz długimi kartami graficznymi możemy ją zaadaptować do wielu zastosowań. Od eleganckiego, energooszczędnego komputera ukierunkowanego w stronę multimediów do bardzo wydajnej maszyny, której przeznaczeniem staną się gry nawet w Ultra HD - dalej nie umniejszając elegancji sprzętu, który zostanie wystawiony na salony. Jak obudowa sprawdza się w praktyce i do jakich wniosków prowadzą dokładniejsze oględziny? Tego dowiecie się czytając dalszą część recenzji.

 

Specyfikacja techniczna

Wygląd zewnętrzny

Opakowanie i akcesoria

Zacznijmy od opakowania, które jest bardzo czytelne i jasno prezentuje nam, z czym mamy do czynienia. Na opakowaniu zobrazowano także podstawowe dane techniczne obudowy.

Sugo SG11 zabezpieczone zostało elastycznymi piankami, dużo lepszymi niż widywany w wielu innych obudowach styropian, który jest podatny na uszkodzenia, bardziej twardy oraz, jak powszechnie wiadomo, potrafi nabałaganić.

Wśród akcesoriów znajdziemy głośniczek systemowy, instrukcję obsługi oraz komplet niezbędnych śrubek, a także zestaw, który pomoże nam uporać się z zarządzaniem okablowaniem.

 

Obudowa

Sama obudowa ma wymiary 270 x 212 x 393 mm (co daje nam 22,5 litra pojemności) i waży przy tym 4,45 kg.

Zacznijmy od frontu - to najbardziej reprezentatywny element obudowy. Pokryty jest szczotkowanym aluminium oraz dającym lustrzane odbicie akrylem, na którym widnieje logo SilverStone. Pod akrylową zaślepką skrywa się miejsce na napęd optyczny 5,25”.

W obrębie frontu, ale już od góry pod silikonową zaślepką, znajdziemy I/O audio oraz dwa porty USB 3.0. Bardziej po prawej stronie uświadczymy wyłącznik oraz przycisk reset.

Reszta korpusu, to jeden, trójścienny kawał solidnej stali SECC o grubości 0,7 do 0,8 mm. Po obu bokach oraz nad kartą graficzną znalazło się miejsce na perforację.

Tutaj jedno zastrzeżenie - faktura lakieru (zobrazowano na zdjęciach) nie każdemu musi przypaść do gustu.

Dół obudowy jest lity, znajdziemy tam jedynie cztery, bardzo solidne i skutecznie tłumiące wibracje, nóżki. Obudowa nawet bez podzespołów jest bardzo stabilna i ciężko ją nieumyślnie poruszyć.

Wnętrze i montaż podzespołów

Po odkręceniu trzech śrubek (niestety nie “szybkośrubek”) możemy zajrzeć do środka, gdzie powiało oldschool’em ze względu na wszechobecną szarość. Producent nie pokusił się o malowanie wnętrza w kolorze zewnętrznych stron obudowy, ale jest to w pewnej mierze uzasadnione - wnętrzu komputera salonowego raczej się nie przygląda, aczkolwiek największych estetów i entuzjastów może to zrazić.

W środku znajdziemy miejsce na:

• płytę w rozmiarach microATX
• kartę graficzną do 365 mm
• chłodzenie do 82 mm
• standardowy zasilacz ATX (łącznie z napędem 5,25”/3,5” w jednej linii nie dłuższy niż 370 mm)
• napęd optyczny 5,25”
• trzy 3,5-calowe (zamiennie z 2,5”) dyski twarde
• dziewięć 2,5-calowych dysków twardych

Za wentylację odpowiada jeden preinstalowany, 120-milimetrowy wentylator umieszczony za klatką na dyski twarde. Jego maksymalna prędkość obrotowa to 1200 obr./min. co pozwala mu na zachowanie względnej ciszy. Jednak by stał się całkowicie bezgłośny, powinien działać z prędkością obrotową poniżej 900 RPM.

Samodzielnie obudowę można doposażyć jeszcze w dwa 80-milimetrowe wentylatory, których głównym zadaniem ma być chłodzenie karty graficznej. Wentylatory można zamontować na demontowalnej poprzeczce poprowadzonej nad akceleratorem.

Obudowa niestety nie jest wyposażona w filtry przeciwkurzowe.

Testy i garść przemyśleń

Platforma testowa

 

Testy i wnioski

Platforma testowa składała się z raczej energooszczędnych i mało wymagających pod względem chłodzenia podzespołów. Głównymi “grzałkami” były procesor Intel Pentium G3258 oraz karta graficzna Sapphire HD 7770. Przy tak mało wymagających podzespołach obieg powietrza stwarzany przez chłodzenie karty graficznej, procesora oraz zasilacz jest zupełnie wystarczający. Do bardziej wymagających konfiguracji sprzętowych przyda się uruchomienie preinstalowanego wentylatora, a w przypadku użycia naprawdę potężnej karty graficznej - wystarczy dołożyć jeden lub dwa 80-milimetrowe wentylatory. Obudowie, patrząc przez pryzmat konstrukcji “salonowych”, nie można odmówić dobrej wentylacji, jednak bez filtrów przeciwkurzowych - zostanie ona okupiona szybko gromadzącą się warstwą kurzu.

Montaż podzespołów, jeśli nie są one zbyt duże (tyczy się głównie chłodzenia procesora), nie jest problemowy. Montaż dysków za pomocą sanek jest bardzo prosty i intuicyjny. Jedynym problemem może stać się brak modularnego zasilacza - wtedy należy wykazać się sporą pomysłowością, by poukładać kable - nie chodzi tutaj tylko o estetykę, ale także o jak najłatwiejszy obieg powietrza, który jest niezbędny dla zachowania prawidłowej temperatury przez podzespoły.

Podsumowanie

Obudowa SilverStone Sugo SG11 kosztuje na polskim rynku około 275 zł. W tej cenie wyróżnia się wyglądem zewnętrznym aspirującym na wyższą półkę cenową. Sam aluminiowy front wskazuje na elegancję i wysoką jakość. Reszta korpusu jest ze stali (na szczęście odpowiednio grubej) i podtrzymuje elegancję, ale jakość spada, gdy przyjrzymy się fakturze farby czy gumowej zaślepce portów I/O.

Środek wygląda na przemyślany i taki też jest w praktyce - zamontujemy tam sporo dysków do przechowywania multimediów w wysokiej jakości, a miejsce na montaż karty graficznej oraz opcja dodatkowego chłodzenia daje możliwość stworzenia bardzo wydajnego komputera do gier.

Praktycznymi mankamentami środka jest ustawienie zasilacza oraz chłodzenia procesora, które niejako muszą “walczyć” ze sobą o świeże powietrze. Wnętrze nie zostało polakierowane na czarno, jest klasycznie oldschool’owo-szare. Zabrakło także filtrów przeciwkurzowych. A może wnętrze w kolorze kurzu to celowy zabieg, który ma maskować jego pokłady spowodowane brakiem filtrów?

Reasumując obudowa (jak na konstrukcję salonową) nie jest droga, a pozwala na całkiem sporo, bo nie widzę przeciwwskazań, aby umieścić w niej procesor Intel Core i7-4790K oraz kartę graficzną z serii Nvidia Titan. Zatem obudowa SilverStone to świetna podstawa do stworzenia “podtelewizorowego” centrum multimedialnej rozrywki. Od strony sprzętowej pozwala na bardzo wiele, a z poziomu kanapy wygląda bardzo elegancko. Mankamenty są raczej kosmetyczne i wymagają oględzin z bliskiej odległości lub otworzenia obudowy. Usprawiedliwić można je bez wyrzutów sumienia ceną - ale takiej potrzeby także nie ma, bo w końcu komu chce się wstawać z wygodnej sofy przed telewizorem i przejmować się detalami? :)

 

 

 

>> Dyskusja na temat publikacji <<